Mermi yedim ölmüyorum

Mermi yedim ölmüyorum öyle bir gece
Anason dolmuş cigerlerime
Çorabım kaçmış gibi bir huzursuzluk.
Gamzedeyim deva bulmam yani
Iyi güzel şeyler söylemem gerekli biliyorum
Tutulacak yerini bulamıyorum şu kanser dünyanın.
Eğer bulursam içinde güzel şeyler
Hiç düşünmeden yazarım söz veriyorum.
Hepinizi seviyorum anlıyorum..

VAHŞETİN RESMİ

Ölüme yakın bakışları; acı vahşet, zulüm görmüş.. Korku dolu insanlar, küçücük cesetler. Insanların nasıl bir vahşi olduklarının resmi bu olanlar. Sözün tükendiği, kalbin artık dayanamadığı; hala durmadığına şaşırdığı zamanlardan, biri yine zamanlar. Sürekli tekerrür eden kıyımlar, ders çıkarmaya hiçte niyeti olmayan milyarlar.
Nerede bu sevgi diye bağırasım geliyor. Kelimeler boğazıma tıkanıyor. Aklım almıyor bu kadar acıyı, gözyaşını nasıl kaldırıyor bu dünya. Hadi bu dünya dayandı. Dağ oldu taş kesildide... Tanrım sen nerdesin!!!

GECENİN DİBİNDE

Ne var bu gecelerde bizi uyutmayan,
Ne ki beklediğimiz, aradığımız..
Ne var bu gecenin dibinde..
Gündüzlerimiz hep mi torbada.
Nedir bu efsun; hayaller kurdurtan, yıktırtan..
Sistem gün sonu istiyor her gece, her gece.
Bi çare, müptezel dolaşır ruhumuz en ücra köşelerinde.
Bir ay asılı gece de onunla hoşbeş etmeler.
Dolar kül tablası, boşalır paket.
Saran derin bir hüzün,
geceler hep mi uzun.
Gece tehlikeli, bak gece herşey haddinden fazla.
Sakın gelmeyelim gecelerin gazına.
Çünkü doğan günün yaşamakla bir ilgisi var biliyoruz.
Hadi lütfen, uyuyalım.
uyuyun ziyadesiyle yorulduk..

SABAHIN KÖRÜNDEKİ CICEKLI MESAJ..

Sabahın köründe çiçekli, böcekli mesaj atan enerjik mutlu insanlar insanlarımızsa ben neyim? Nasıl böyle perdeyi açıp güneşi ağzına kadar sokup, gülümseyerek esneye biliyorlar acaba? Ben yataktan kendimi zorla aşağıya atıp, ben bu dünyaya niye geldim dercesine kara kara düşünüp, boş boş etrafı süzerken.. başımda yok ben uyandırmam sen uyandır muhabbetleri dönerken, sen canım kardeşim nasıl böyle Heidi gibi uyanıyorsun. Saat 10 kadar geçen süre zarfında yatağıma geri koysalar; o saate kadar yaşadıklarımı yok sayar, geri uyurum diyecek kadar ben iddalıyken.. Gerçekten sizi kıskanıyor ayrıca önünüzde saygıyla eğiliyorum iyi geceler.

Nefretten korktum...

Hepsi birbirinden nefret ediyor.
Hepsi birbirine hunharca küfürler savuruyordu.
Hepsi birbirinin ölmesini istiyor.
Daha fazla kan kan istiyoruz diye bağırıyorlardı.
Nefret naraları parmaklardan yükseliyor, kalpler karartıyordu.
Aslında herkes herkesi sevmiyor, en iyi öküzün kendisininkinin olduğunu söylüyordu. Herkes o kadar mükemmelleşmişti ki
benim vasat ruhum kendini iyice pustu, ufacık kaldı ve görünmez oldu.
Hayretler içinde, yürekte sızım sızım bir acıyla baktım, okudum, gördüm. Gördüklerimdende korktum. Çok korktum bu nefretten, sevgisizlikten. Saklandım yatağın altına kimseler bulamasın istedim. Insanlardan çok  korktum. Kendiminde bir insan olduğu geldi aklıma, sonra kendimden de korktum. Ayağımı kırdı bu düşünce; uçamadım, ters düştüm oradanda kalkamadım.
Tanrılardan yardım bekledim. sonra onlardan da vazgeçtim. Bizi izleyip güldükleri geldi aklıma. Daha da korktum kimse sevmiyordu kimseleri, aslında kendilerini bile...

AYNI MEKAN

Aklımla ruhumu aynı mekanda barındıramadığımdan beri susturamıyorum kafamdaki içsel diyoloğu. Bir tarafım kalk git der, bir tarafım nereye otur. Sorular kafamda cirit atar.. anlasam bütün anlamlarını dünyanın, bitecekmiş gibi geliyor bu hal. Ama ne mümkün; bir soru başka soru doğuruyor, insanlar beni kendinden ışık hızıyla uzaklaştırırken, tutunmaya çalıştığım kitapların sayfaları da teker teker elimde kalıyor sanki. Icimdeki tutarsızlık da gitgide derinleşiyor. bir ben daha oluyor, benden. Hangisi gerçek ben seçemiyorum. Bir vitrinlik kısmım var bir de ona hiç uymayan arka kısmı iste.. Merdiven altı üretim yapıyormuşcasına bir his.. artık bir şeyde beklemiyorum kendilerinden. Monotonlaşmış bir ruh bedenim de taşıdığım. Ayağımı sürüye sürüye yol alıyorum. Sevgili bedenimle kafamı aynı ortamda görmeyi umuyorum. Zira kendilerini ihraç etmek zaruretine girmek istemiyorum..

Kötü insan oldum

Bayramlarımı kaybettim.
Buna artık dayanamayan çocuk sevinçlerimse beni bir an bile tereddütt etmeden terketti.
Bende otuz iki dişimi hapsettim.
Korkularıma yenildim en çok.
Evetlerimi öldürdüm, yerine hayırlar getirdim. Başkaldırdım hayata.
Sonra vazgeçmesini öğrendim.
Zorlamanın bir boka yaramadığını  iyice kavradım.
Kanaat örgütü kurdum kendime orda astım, kestim, yargıladım.
Insan kalan yerlerime tuz serptim.
Başkaları ne hisseder evresinden baya bir uzaklaştım.
Kötü insan oldum ben çok kötü.

KADININ AKLI

Söngün bir mum ateşi bakışların..
Parmaklarında sigaran titrek.
Kırılgan bakışların, kalbin kırılgan.
Kimsenin anlamadığı ezgiler bunlar.
Aklın şu kedide, çimlerde.
Çimlere uzanmak geçer gözlerinden..
Oturuşun muazzam dik, bacak bacak üstünde.
Herşey mükemmel bir zıtlıkta.
Kargalara değer bu sefer gözlerin
Öldüm yasa mı geldin der gibi bakarsın bu sefer.
Derin derin solursun tütününü..
Ölüm çeker gibi içine..
Kalkarsın ayağa yine muazzam bir dirilikte.
Hayata burnundan kıl aldırmazcasına.
Çıkarsın sahneye ve motor..

HİSSETMEK

Haklı olmak, doğru bilmek çabasında değilim. Tüm istediğim bütün renklerini hissetmek yaşamın.
Bütün çiçeklerinin kalbini görmek; sadece gülün değil.. Nesnel ve öznel ne varsa hepsine dokunmak. Elimde, yüzümde, avucumda hissetmek. Hiç bir yarışın, ideolojinin içinde değilim, hepsini attım sırtımdan. Her döneme, her zamana aitmişim gibi bir his. Nerede varsa hissedilecek bir acı, bir huzur oradayım.. orada olmalıyım. Meltem esmeli ılık ılık, benimse gözlerim kapalı ona karışmalıyım. Balıkların sırtında batıp batıp çıkmalı, karıncayla sabahın altısında işe koyulmalı, kitapları yorgan bilip uyumalıyım.. Bütün davalardan, anlaşmalardan, kurgulardan daha uzağa daha uzağa gitmeliyim. Arşınlamalıyım bütün yolları, kendim için sadece kendim. Hırslarımdan, baş belası mükemmeliyetçilik anlayışımdan zor sıyrıldım zaten. İçimdeki şeytanınsa canı cehenneme. Başını okşadığımda mis gibi kokan fesleğenin kokusu kalsın avucumda, bir şiirin dizelerinin tadı damaklarımda, günaydın dediğim gülün gülümsemesi kalsın bana. Bütün doğrular haklılığını ispatlamak zorunda hissedenlerin olsun. Bilgelikler cehaletin olsun..
Ben kalan zamanımı hissetmeye adamak istiyorum.. sadece hissetmek, yaşıyorum demek, yaşamak adına.

Kelimelerin ruhu..

Saç uçlarıma kadar kırgınlıklarla doluyken; ne.. ne anlatayım ki şimdi sana ben.. Hikayeler bile anlatamayacak kadar, kaybetmişim kendimi, sesimi.. Şu hayatın meşhur ayak uydurulan, temposuna ayak uyduramadığımdan bu yana, içime bile susmuşum. Tek kelimelik kalmamış takatim, kendime bile. En iyisi şu saatten sonra; kelimelerin ruhuna sokulmak gibi geliyor. Evet, güzel bir kitap! Tam da yaşamak istediğim hikayeyi anlatanından.

Hikayenin sonu..

Ben şimdi burda bir sürü şeyden bahsediyorum ya sevgiden ,acıdan, umuttan, susmaktan, hayallerden, kırılmalardan kopmalardan..  Kalbime, tırnağıma değenden, zoruma gidenden ve nicesi. Uzun hikayenin kısası da şudur ki hikayenin sonunda hepimiz ölüyoruz..

DUR AKLIM

Hergün aynı saçmalığa uyanmalar
Akla mukayet olma çabaları
Dur aklım  telkinleri
Bu kadar da olmazlara sabretmeler
Vücut kendini bulmadan başlayan koşuşturma..
Ağza tıkılmış poğaça, koşar adımlar
Yüzdeki bir parmak fondoten
Gözlerde ki çapaklar..
Terk edilmiş uykular
Bir fincan kahve huzuru
Sabah haberleri, artan gayri safi yurt içi hasıla.
Tükenmiş umutlar doğaya salgılanan negatif enerji.
Pilavlı öğle yemeği
Robatlaştırılmış insanlar
Göz altı halkaları
Eve giderken alınan ekmek
Evde kalan çocuk
Ertelenmiş sağlık, hayaller..
Yaşıyormuş gibi çek durumları
Gece kaybolan uykular
Yitik insanlar..

MOD İYİYİM BEN YA

Saçının karası bakışlarına düşmüş, belli bozguna uğramış kalbi. Laf olsun diye sordum vereceği cevabı bildiğim soruyu.
Nasılsın dedim.
İyi.. iyi ya dedi
Kötü görünüyorsun ama diyip ona yardımcı olmak istercesine. Yorgun musun diyi verdim.
Evet. Çok yorgunum dedi.
Irdelemedim belli anlatmak istemediği yada anlatacak hali olmadığı.
Bende yorgunum dedim kestirip attım lafı.
Balkona geçtik sonra.. telefona sarıldı herkes karıştırmaya başladık. Yalnız bir gözümle de onu süzüyorum sürekli.  O kadar yıkık, dökük, bir harebe gibi duruyor görmeniz lazım sanki 12.yy dan. Sustukları, kırgınlıkları onu iyice küçülttü oturduğu koltukta. Kayboldu nerdeyse.Konuşsa anlatsa dinleyecek gücü de kendimde bulamadım galiba.. Bir kaç havadan sudan bişeyler zırvaladık.. Daha fazla dayanamadı yatmak için müsade istedi. Elbette dedim. Yatacagi odaya kadar eşlik ettim ona. Yattı.. bende bir kaç daha sigara gömüp ciğerlerime çekildim odaya.

AŞKIN HALLERİ

Aşk bütün günahlardan arınmak..
Bütün günahlara da girmeye gönüllü olmaktır
Ruha devrim, bir çift göze esaretdir..
Hep bir ergen kalmaktır..
Çocuklaşmaktır..
keşke benim olsa der gibi bakmaktır.
O olma halidir, vazgeçmektir benden
Kilometrelerce ötelerde atmasıdır kalbin
Aynı gökyüzüne aynı oksijene şükürdür o
İlk yalan telaşıdır..
Dudağının kenarındaki kıvrımlara düşmektir aşk.
Abi böylesini görmedim demektir.
Herşeyi mümkün kılmak
Herşeyin güzel olacağına inanmaktır.
Vazgeçmektir o, herkeslerden ve herşeylerden
Siz bütün dünya ben tek demektir
Dünyayı karşına alacak gücü damarlarında mevcut kılmaktır.
Tenin kokusuna hapsolmak, orada yaşamaktır
Dünyanın en güzel kokusudur aşk..

NEFESİM..

Bir evimiz olsun sen manzaralı

Sen koksun çiçekleri balkonunun

Yemekleri kısık ateşte sevgimizle pişsin

Sen ol, her çalan kapı zili

Benim heyecandan adımlarım dolaşsın

Süzül her sabah odaya..

Yıldızları izleyeyim göz bebeklerinde
Saçlarımı ör ta ruhuma kadar
Anlamı olsun dünyaya gelmenin
Bütün kayıp anlamlar çözülsün
Sendiye atsın kalbim
Ömrüne talibim ömür yettikce
Hem okur hemde yazarım sana..
Şiiri olursun hayatımın
Son bulur nefesim nefesinde.. Nefesim..

TARİFSİZ ACI

Acı.. acı öyle bir hiski tarifini mümkün kılmıyor. Bütün hislerin içinde en kıfayetsizidiri o. Hem öksüz hemde yetimdir acı. Evladının kaybetmiş bir ananın acısı nasıl anlatılabilir ki, nasıl dile gelebilir bu... Yada terk edilen bir sevgilinin acısının tarifi mümkünmüdür. Var mıdır gideni döndüre bilmiş bir şiir. Acının karşısında kelimeler lal olmuştur her daim...
 Anton Cheov dan bir acı tarifi vardır ki yüreğime değmiştir gerçekten.. derki üstad bir hikayesinde evladını kaybeden bir babanın acısından bahsederken 'Acı korkunç sınırsızdır. Öyle geliyor ki göğsü parçalayıp içinden acı fışkırsa bütün dünyayı kaplayacaktır; ama genede bu acı görünmez.' Evet acı dikkatli bakılmadıkça asla görünmez, acı yaşanır ve acı sahibinindir. Acıya karşı empati mümkün değildir. Empatide zaten ayrı bir safsatadır. Empatiyle ilgili geçen gün şöyle birşeyler yaşadım sizinle paylaşmak isterim. Arkadaşımın kardeşi 45 yaşında kanser tanısı koyuldu ve son safasında. Çok üzüldüm ve bu duygunun empatisini kurmaktan kaçındım tabiki. .empatiye de inanmam zaten. Benim bir tane kardeşim var onun olmamasını düşünmekten kaçtım. Yalnız arkadaşa üzülüyor atıp tutuyorum kafamda.. Neyse.. hayrolsun diyin bakayım. Akşam rüyamda kardeşimin öldüğünü görüyorum. Yalnız bir feryat koparıyorum ,yer gök inliyor şehir yerinden oynuyor. sesim de berbattır resmen uzun hava gibi ağıt yakıyorum. Rüya olsun diye yalvarıyorum, uyanamıyorum. Neyse zor bela uyandım. Beş dakika kendime gelemedim... Yani demek istiyorum ki empatisini kuramadığımın rüyasını gösterdin ya Zalımsın dedim. Bu kadar hissetmekte laneti hayatımın galiba. Eğer acı çekmekse bu yaşam bizde yaşadık sayılır ne dersiniz.

YAŞAMAK DOLAR..

Akdeniz kıyılarında kekik kokusu
Yaşamak dolar ciğerlerime
Deniz yolun solundan, solundan
Bir medcezir alır beni götürür.
Güneş her yerimde..
Rüzgarı tutmaya çalışırım ellerimle
İpim en uzun olanından olur
Martılarla yarışa girerim bir an
İyot kokusu tüylerimde.
Tekrarlardan, tekerrürlerden uzak..
Geceyi.. yakamozu bekleriz
Saçlarım dizlerinde, ellerin saçlarımda
Yaşamak.. yaşamak! her yerimde.
Olmazlar imkan dahilinde
Hayaller ayyuka, deniz ayaklarıma
Yürek ağzımda..
Yaşamak dolar ciğerlerimize.

İNSAN

Sustuğu yerden yazıyor insan.
Kırıldığı yerden de biraz kopuyor sanki.
Vicdanını susturduğu o yerden de ölüryor insan.
Helal lokma yiyincede doyar bu insan.
Bir lezzetlede çocukluğunu sığınıyor insan..
Kalbi uçurtmanın kuyruğuna takılıncada aşık olur insan.
Umudunu alıp yastığının altına koyunca da, mışıl mışıl uyur insan.

CANIM HİÇ ALMIYIM YA

İçinden Ferdi Tayfur geçmemiş bir ruh samimiyetsiz geliyor.
Diline Nazım dizelerini dolamamış insan pek bir umutsuz, prangalı duruyor.
Ahmet Kaya dinlemem ben diyenler sizcede yaşamaya korkak gelmiyor mu??

TİTANİK VAKASI

Hayallerimden aşağıya düştüm, çok sert.
Eğer bu geminin kaptanı bensem,
Boşaltın gemiyi derhal!
Zira hayellerim su aldı batıyoruz..
Tahayyül sınırlarımı aştı hayat
Boşaltın gemiyi diyorum.
Sen kemancı çalmaya devam et
Korkmasın kayıp giden umutlar
Önce çocukluk ve kadınlık binsin bota.
Bütün belgelerin canı cehenneme onlar kalsın
Boşaltın gemiyi batıyoruz...

ANLAT HEYECANLI OLUYOR

Yazarken kendi kendine gülen insanlar, yazarken acı çeken.. kaşları çatılanlar
Havaya bir bakıp telefona düşen bakışlar... bıt bıt birşeyler yazan parmaklar..
Durmadan anlatılan hayaller, umutlar, geçilecek yolları olan gözler o gözler..
Boş kahve fincanını bir kürdanla karıştırırken, düşünüp düşünüp anlatmalar,inanmalar.
Dostlarla birbirne gaz alıp gaz vermeler. Hayata akademik mecralardan bakmalar..
Herkesin gitmesi onun kalması filan. Anlat güzelim anlat cıvıl cıvıl yaşam kokuyorsun.

MUHATABIM

Sussam acım
Yazsam şiirimsin
Bakma öyle tutuşur dizelerim
Gülme öyle bak şiirim olursun
Bakma böyle yürek alırsın
Sevme böyle kaybolursun..

DELİ KADINLAR YORAR

Deli kadınlar ilk başta çok dikkat çekici gelirler, standart değillerdir, ne mizah anlayışları nede gülüşleri. Sevgileri, kızgınlıkları her türlü duygusu esir değildir ne hissediyorsa o dur. Her an seni şaşırtır, ağızları dolu dolu heyecanlı heyecanlı konuşurlar, değişik şeyler anlatırlar, öğrenmeye meraklıdırlar. Onlardan çok şey öğrenirsiniz ayrıca çılgındır bu kadınlar. Farkındadır doğanın, yaşamanın, acının.. aşırı hisli bu halleri stabil kılmaz ruh hallerinide, ziyadesiyle dengesizdirler bu da hem onları hem onlarla yaşamaya çalışanları yorar. Erkekler deli kadınların yörüngesine çabuk girseler de asıl istedikleri huzurdur. Anı anını tutmayan bu renkli kadınlarımız huzur arayan erkeklerimizi belli bir süre sonra yorar. Deli kadınlar sadece çevrelerini değil kendilerini aşırı yıpratırlar. Bir bakmışssın karşındaki o deli kız gitmiş yerine omuzları çökmüş gözleri acı acı bakan bir kız geçer. Bu aşırılık mükemmel ve akıllı beylerimizi yorar. Onlarla yaşamak sabır, sevgi ve anlayış ister.

SEN SADECE SUSTUN..

Sen sadece sustun... senin insanı sağır eden bu sessizliğinde ben gecemi, gündüzümü ,bütün mevsimlerimi kaybettim.
Sen sadece sustuğunu zannederken, hayatımda bir tsunami etkisi yarattın.. son dakika haberlerimle ilgilenmediğin için bu sıralar tabiki umurunda bile olmadım.
Sen sustun. ben senin o ölüm sessizliğinde boğuldum. Hakem bitir şu maçı der gibi Tanrıya baktım. Senin sessizliğini benim dünyam kaldıramadı anlayacağın.  Hepsi bu..

ACI BASGINI

Anne.. anne diye ağlayan küçük bir kız çocuğu kalbim.
Eşşek kadar yaşında.
Öyle bir içime bunaldım ki yağacam, yağamıyorum.
Sönecem desem onu da beceremiyorum,ya..
Bir ağırlık var ruhumda inan bin kilo çeker.
Yok olmayı istedim, daha icat edemedim.
Kaç mutsuz sonlu kitap eder bu yaşadığım
Herşeyin kıyısında herseyin sonundayım gibi.
Dert girmiş vücuda eksiliyorum.
Bir avuç denizdi hayat dediğin, bense tuttum onun hepsini içtim.
Şimdi bana gök gürültülü ağlamak düşer.
En pahalısından.

FİKRİ KIDEMSİZ ŞİİR

Bir gece kondu mahallesi içim
Çarpık kentleşmiş düşünceler, yetersiz alt yapı..
Rütbesi yetersiz fikirler yeşeriyor beynimde..
Sorgulama kıtlığı çekiyorum nicedir.
Bitmeyen şafaklara yatmışım kalkmışım
Her yerime sinmiş bir huysuzlukla
Kimseye değil kendime zararım
Günün her anında yorgun düşmüş
Hayata düşük kıdemimle
Fikrimi beyan etmeye cürette bulunmuş
Peki diyerek hep gerisin geri gitmişim
Icimin karanlığını tırnaklarıma da sürmüş
Gökkuşağının ucundaki hazineyi düşlemeye devam etmişim..

YOL YAPTIM SANA

Sana yol yaptım anlıyormusun
Göğsünden semirdiğim aşkınla
Bütün ihalelerimi sen kazandın
Attım laikliği içimden herşeyi senle karıştırdım.
Adaletimin terazisi hep sana ağır geldi
Sana yol yaptım damar yolu double double
Tüneller açtım kalbinden kalbime
Ne demek sen ne yaptın?
Yol yaptım yol.

Kimiz biz..

Niye herşeyin, herkesin acısını biz taşıyoruz.
İnsan olmak bunu gerektirmiyor mu sence.
...Haklısın.
Elin kanıyor ne oldu eline. boşversene acımıyor sadece kanıyor abartmasan diyorum. İçin daha çok acıyor dimi.
 Bu yaz ki yaz dizilerine dikkat ettin mi  hiç, gelişme var kimse asonserde kalıp kriz geçirmiyor falan. Evet büyük gelişme level atlamışlar. Yine daldan dala atlıyor sözlerin bana bile söylemediklerin var. Biliyorum ama kendime itiraf etmemi bekle. Bu tavrını biliyorum. İtiraf etmek zaman alıyor güçlü kıılıyor seni. İlk bir çarpılmış gibi elin ayağın boşalıyor ama iyi çabuk toparlıyorsun.
Atilla ilhanın dediği gibi bir akşam üstü aniden yorulmadım ben, sabahın köründe günün ortasında da yoruldum. Boş ver artık üzme yorma kendini. Haklısın üzülmenin bir boka yaramadığını öğrendim. hadi gün batıyor yak üç mumunu. Tamam vakitte nasıl geçtiyse. Bak benle zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsun. Hocam biz bu kadar karamsarlığı ne yapacağız işssiz, aşksız, adaletsiz binlerce genci. Umutsuz nesil , güzel günlere inanmıyorlar. Sanki sen çok inanıyorsun. Ama ben bütün mermimi kullandım, lazım olsun yine kullanırım. Dediğin gibi bunlar hep belediyenin şerfsizliği.
Arkadaşa Cemal Süreya'nın  bir kaç şiirini gönderdim sevdim dedi. Bende ona o da seni tanısa severdi dedim ama gerçekten bütün şairler tanısa severdi Bucuyu. Onun sesinde hayat var, neşe var, ne dersin.. Kesinlikle anlamayanlar utansın o vakit. Utansın.
Utansın!!
Mumlarda akşam üstlerine ve geceye ne yakışıyor dimi. Hadi bana şiir oku. tamam Turgut Uyara ne dersin. İşte buna harika derim.

Mutsuzluktan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzlugundan insan soyunun
sevgim aciyor

Biz giz dolu bir sey yasadik
onlar da orada yasadilar
Bir dagin çarpikligini
bir sevinç sanarak

En basta mutsuzluk elbet
Kasaba meyhanesi gibi
Kahkahasi gün isigina vurup ta
..........
.........
Yalnız bu şiirde en çok 'Tarihe gömülen koca koca atlar

Tarihe gömülür o kadar... 

dizelerini seviyorum. Nedir bu manasız kavgalar sonu toprak olduktan sonra. Geberip gideceğiz ne bu  çivi çakacakmışız tavırları anlamıyorum. Ben zaten çoğu şeyi anlamıyorum ya neyse.