Içimde küçük bir kız çocuğu çekilmiş bir köşeye ayaklarını karnına çekmiş hüngür hüngür ağlıyor.. o kadar çaresiz ve korkmuş ki omuzuna dokunmak istiyorum tereddüt ediyorum.. kendime her şeyi bu kadar kafaya takma sözüyle geliyorum.. küçük bir oğlan çocuğu icimdeki küçük kıza dokunmuş gibi hissediyorum ve gülümsüyorum... hayır takmıyorum iyiyim diyorum.
Her seferinde mahcup düşüyorum bu sese bilmem kaçıncı kez.
Onun bana annelik yapıyormuş duygusuyla bu küçük delikanlıya karşı yine eziliyorum.
Bu böyle olmamalı olmamalıydı..
Roller karışmamalıydı
Karıştı çoğu ama.
