Korana günlüğü..

Okurken tarih kitaplarından yok sıtmadan şu kadar insan ölmüş yok veremden şu kadar insan ölmüş, yok ya şaka mı bu.. bu kadar da olmazlardan o koca teknoloji bilim kuşağı dönemlerde bilim kurgu filmine ışınlanmak gibi bir salgının içine düştük. Evden çıkamıyoruz kendi kendimizi karantinaya alıyor manyak gibi temizlik yapıp dezenfektan yiyoruz hiç birseye dokunamıyoruz. Not düşülsün tarihe seçim sonuç grafiği gibi bütün dünyanın vaka sayılarını izliyoruz. Verilen her bir rakam günlük yüzlerce binlerce CAN... kiminin babası kiminin anası kiminin eşi kiminin çocuğu.. Ve yarın sevdiklerime bana ne olur kahrolası sanrısı. Ya o ne kadar süre bilinmezlik ağrısı. Bütün sevdiklerini bir akvaryuma yerleştirme isteği. Biz dünyanın en büyük ekonomisiyiz, yok şöyleyiz böyleyizcilerin çaresizliği. Olurda sağ kalırsak hiç birşey eksisi gibi olmayacak demek isterim.. Ama yine eski kalıbına girersin dünya. Şimdi sonlandırırken kelimelerimi bitsin gitsin bu covit 19 ve çok amin.
Ve evde kal dünyalı! Çünkü elimizde ki tek done bu.

Corona..

Ve sonra herşey ehemmiyetini yitirdi ölüm ve yaşam arası o ince çizgide takılı kaldık.. Ne para ne sarılma ne gezme ne okul ne o masalar.. sadece gökyüzü kaldı yine bize..

######

Sana lazım olan şey kendin.
Senin bir kendin yok!

Hoşçakal güle güle..

Veda etmek gerekir en derin yaralara bile
Gülümsemek ağrıya
Anımsamak affedercesine anımsamak
Bırakmaktır onu kalbinin dış kapakçığına
Selamlamak onu veda ederken
Hoscakal güle güle deyip..

DENGE KAYBI.

Herseyde denge önemli demişti genç hocam.
Bilmek ve bildirmek yerini elzem.

TUFAN..

Ilk anın sıcaklığı sıkı sıkı tutuşu ellerimde
Şimdi oturmuş yangını mı izliyorum kıpırtısız
Kül olurken dünya yeniden bir sıcaklığı yakalamayı geçiriyorum bir an
Çok yorgun çok mutsuz çok boş bir his
Enlerin tavan sıyırışı
Zincirlerimi kırarken bileklerim mosmor
Öylece izliyorum tufanımı..

Unutuyorum..

Olmuyor..yapamıyorum beceremiyorum
Bir yerinden tutsam diğeri elimde
Dengesi şaştı herşeyin
Koca kaygılar denizi
Matematiği yok hayatın
En iyi biliyorum
Çok unutuyorum.

Gelecek!

Yoruldum.
Allak-bullak düşüncelerim
Tadını çıkara çıkara yürüyemiyorum
Engel kendim belki
Önüne bak göğe bak
Ama geriye bakma sevgili kendim.
Mavi seni bekler kaçırma geç kalma
Gel.!

Bahar bu gelen.

Tomurcuklar çiçek açtı
Güneş yüzünü döndü
Hava kasvetini aldı gitti
Sular çağladı yüreğime aktı
Hoşgeldin bahar!

Huzurda yorgun..

Yorgunum ama huzurluyum
Koşmuşta yakalamış,
Kürek çekmişte varmış
Sınır kapısını geçmiş gibi
Havaya bakarak düşleyerek
Soluk soluğa huzurlu
Daha fazlasını söylemeye nefessiz.

Durdum.

Küçücük şeyleri ne kadar büyüttüğümü bilmem kaçıncı kez fark edişim beni biraz geri çekti şu dakika itibarince.
Ne kadar basit isteklerin bende abartılma sorunsalı göze çarpan..
Sustum ve durdum 00.44 civarında.
Belkide küçük dünyamın yüzüme yansıması bu anlayış kalıbına göre dünya kalıba göre mevzu.