1 Şubat 2024 Perşembe

Söbe anne

Dizelerin üzerinde seke seke kalbimin acı kırıntılarını, gördüğüm güzellikleri serpiştirirken toprağa..
belki nafile.. dünyaya iz bırakmak 
belki de ruhumu vermek gibi Tanrıya döküldüm harf harf..
Okunmasından da korkarak, anlaşılmaktan korkarak, anlayın beni diye için için bağırırken ilk parçama 
söbelendim.
Armut dibine düştü.

Üşümek bile üşüyor

Ben çok uzundur üşüyorum  Bir ben değilim ama  İnsanlar üşüyor, ayrılıklar üşüyor El örgüsü kaşkol üşüyor  Dört duvarı soğuk karakollar üşüy...