NOT

Tamam hiç birşey yolunda gitmedi ama hiç birşey beni yolumdan da etmedi ben o sokağın çıkmaz olduğunu duymadım, kendim gittim gördüm. Benim seçimim, benim kararım belediyenin şerefsizliği.

SADECE RUHSUZ

Yorgunluk ruhumu bir örümcek ağı gibi sarıyor, bedenimi aşıp değemiyorum ruhuma.. Bütün tükenmişlik şarkıları bana yazılmış gibi geliyor hiç birşeye ve kimseye kendimi veremiyorum. Laf kalabalığına gerek yok hayal biletleri iptal. Geri çekiliyoruz! Beni sorarlarsa da dizelerim gibiyim...

SUSAN İNSANLIK

Ve bazen insanlıkta susar..
Bana sorarsanız, en ağırda o susar.
Onun sustuğu o lanet olası sessizlikte..
Acı olur, yok olunur, katlolunur..
İşte orada yazık olunur..
İnsan utanmaz, utanmaz insanlığından da
Gül bile utanır hicabından.
O yine utanmaz, aklar kendini.
İnsanlık sonra çıkar bir utanç anıtı diker..
Bütün Dünya'dan özür diler.. affedildim sanır.
İnsanlık af olmaz, acı çekmiş olmak geçmedikçe insanlık af olmaz.
Ve bazen insanlık susar..
İşte orada yazık olunur.
Güller boynunu büker.
Bir hayat daha son bulur.
El birliğiyle son bulunur.

HERKES HERKESE

Herşey bu kadar fazla gelirken herkes samimiyetsiz geliyor. Herkes herkesi sevmek zorunda olmadığı gibi üzmek zorundada olmamalı. Insan en çok insandan utanıyor. Sustuklarına kızıyor bazen içi kararıyor sonrada konuştuklarına kızıyor nefesine yazık diyor. Ben bir de şeye kızıyorum bu ülkede adaletin bulunamamasına. Şort giyen kızlara sataşan öküzlerin salınmasına, kadınlara sahip çıkmayan devlet büyüklerine.. gece sokağa çıkma hayallerini, tatil hayallerini de geçtim, okula gidemez hale gelmemize içiyorum.. pardon içleniyorum. Demokrasi, adalet tuz almaya mı gitti ve eve geri dönmeyip..kayboldu. Peki müge anlı bulabilir mi, acaba.  Herkes hereksin giyimine, inancına karışamaz, karışmamalı ama çevre de şu fistanla gezen erkeklere uyuz oluyorum. onlara birde peçeye karışılsın. Bir de şey başım ağrıyor, çok ağrıyo kalbim hep ağrıyor zaman dediğin nedir ki akıp gidiyor..

BİRLİKTE BAYRAMLAR

Özlediğimiz eski bayramlar mı, çocukluğumuz mu, cocuklarimizla beraber bir arada olduğumuz zamanlar mı, yoksa bayramda ailemizin yanımızda olduğu zamanlar mı bilmiyorum.. ama özlüyorum. Çocukken en çok şeker toplamanın, hele de kaliteli şekerler toplamanın, bayram sabahları el öpmelerin bir anlamı vardı. Biz çocukken öyle çok yeni kıyafet alınmazdı, bayramlığın bir anlamı vardı. Şimdiki çocuklar bayramlığa, şekere, çikolataya bakmıyor bile.. Herşey gibi bayramlarında içi boşaldı sanki. Kimisi görevde gidemiyor ailesine, kimisi beş yıldızlı oteldeki tatili tercih ediyor.
Bana sorarsanız bayramı bayram yapan ailedir, sevdiklerindir.. Şeker filan değilmiş. Ilk işe başladım o sene şeker bayramında çalışıyorum burnumun direği gün boyu sızladı yalnız aglamıyorum, fonda da bayram gelmiş neyime şarkısı... Iş çıkışı direkt markete uğradım, bayram şekeri toplayan çocuk gibi en pahalı şekeri, çikolatayı alıyorum heyecanla.. Bak paran var istediğin şekeri hemde en pahalısını alabiliyorsun diye gazlıyorum kendimi bir yandan. Bak markettekiler de calışıyor bir sen degilsin calışan diye kendimi avutuyorum.. Neyse eve gittim ,sabırsızlıkla hepsinden değişik değişik tadıyorum.. ama bir türlü mutlu olamıyorum, artık dayanamadım açtım vanaları salya sümük ağlıyorum ağzımdan çıkan sözler arkadaşlar aynen şu 'bu kadar pahalı şekerim ve çikolatam var niye ben ağlıyorum, şimdi çok mutlu olmam lazımdı niye olamıyorum ' du. Işte ben o gün hüngür hüngür anladım ki bayramı bayram yapan birlikte olmakmış, ailemizmiş.. Büyüklerimin ellerinden küçüklerimin gözlerinden öpüyorum iyi bayramlar.

Pardon içim döküldü..: KALDI

Pardon içim döküldü..: KALDI

KENDİMLE HASBİHAL 2

Ruhumu bozan o dehlizde Alaçatıda  yürüyor gibi yürüyorum.. Güneş gözlüklerimin arkasına gizleniyor, sesi müzikle bastırıyorum..
Dünyayı güzelleştiremiyorum o kısmını anladım balkona ve kitaplara odaklandım... bir sürü çiçek ektim hepsi birbirinden güzel. Her gün batımında bir sürü mum yaktım her biri ruhumu aydınlatıyor sanki öyle bir hisse kapıldım.. Kendime dürüst olmayı öğrendim bu geçen süre zarfında sanırım bu şekilde de ruha çok yüklendim. Baya bir yordum kendimi. Insan gerçekleri en son kendine itiraf ediyor, itiraf etmek bazen biraz bazen baya bir zaman alıyormuş bunu da öğrendim. Bol bol şiir okudum cümleleri ameliyata aldım şair burda ne düşünmüş.. ya buraya da yürek bırakmış gibi yorumlar yaptım. Tabi ki insanlara yine ilişmedim.. hayatın ayrık otu olduğuma karar verdim bundan ötürüdür sökülüp sökülüp atılmam dedim kendi kendime. Bol bol kafein ve sigara tüketim sağlığım için yine hiç bir şey yapmadım. Keşke diyorum benimde bir olricim olsaydı diye düşünüyorum bu sıralar , ben söylerdim o da çalardı..