Ruhumu bozan o dehlizde Alaçatıda yürüyor gibi yürüyorum.. Güneş gözlüklerimin arkasına gizleniyor, sesi müzikle bastırıyorum..
Dünyayı güzelleştiremiyorum o kısmını anladım balkona ve kitaplara odaklandım... bir sürü çiçek ektim hepsi birbirinden güzel. Her gün batımında bir sürü mum yaktım her biri ruhumu aydınlatıyor sanki öyle bir hisse kapıldım.. Kendime dürüst olmayı öğrendim bu geçen süre zarfında sanırım bu şekilde de ruha çok yüklendim. Baya bir yordum kendimi. Insan gerçekleri en son kendine itiraf ediyor, itiraf etmek bazen biraz bazen baya bir zaman alıyormuş bunu da öğrendim. Bol bol şiir okudum cümleleri ameliyata aldım şair burda ne düşünmüş.. ya buraya da yürek bırakmış gibi yorumlar yaptım. Tabi ki insanlara yine ilişmedim.. hayatın ayrık otu olduğuma karar verdim bundan ötürüdür sökülüp sökülüp atılmam dedim kendi kendime. Bol bol kafein ve sigara tüketim sağlığım için yine hiç bir şey yapmadım. Keşke diyorum benimde bir olricim olsaydı diye düşünüyorum bu sıralar , ben söylerdim o da çalardı..
