Özlediğimiz eski bayramlar mı, çocukluğumuz mu, cocuklarimizla beraber bir arada olduğumuz zamanlar mı, yoksa bayramda ailemizin yanımızda olduğu zamanlar mı bilmiyorum.. ama özlüyorum. Çocukken en çok şeker toplamanın, hele de kaliteli şekerler toplamanın, bayram sabahları el öpmelerin bir anlamı vardı. Biz çocukken öyle çok yeni kıyafet alınmazdı, bayramlığın bir anlamı vardı. Şimdiki çocuklar bayramlığa, şekere, çikolataya bakmıyor bile.. Herşey gibi bayramlarında içi boşaldı sanki. Kimisi görevde gidemiyor ailesine, kimisi beş yıldızlı oteldeki tatili tercih ediyor.
Bana sorarsanız bayramı bayram yapan ailedir, sevdiklerindir.. Şeker filan değilmiş. Ilk işe başladım o sene şeker bayramında çalışıyorum burnumun direği gün boyu sızladı yalnız aglamıyorum, fonda da bayram gelmiş neyime şarkısı... Iş çıkışı direkt markete uğradım, bayram şekeri toplayan çocuk gibi en pahalı şekeri, çikolatayı alıyorum heyecanla.. Bak paran var istediğin şekeri hemde en pahalısını alabiliyorsun diye gazlıyorum kendimi bir yandan. Bak markettekiler de calışıyor bir sen degilsin calışan diye kendimi avutuyorum.. Neyse eve gittim ,sabırsızlıkla hepsinden değişik değişik tadıyorum.. ama bir türlü mutlu olamıyorum, artık dayanamadım açtım vanaları salya sümük ağlıyorum ağzımdan çıkan sözler arkadaşlar aynen şu 'bu kadar pahalı şekerim ve çikolatam var niye ben ağlıyorum, şimdi çok mutlu olmam lazımdı niye olamıyorum ' du. Işte ben o gün hüngür hüngür anladım ki bayramı bayram yapan birlikte olmakmış, ailemizmiş.. Büyüklerimin ellerinden küçüklerimin gözlerinden öpüyorum iyi bayramlar.
