Geceleri icimden acıdan oluşan tepeden tırnağa acıdan oluşan bir canavar çıkıp gelip ruhumu boğazlıyor çoğu geceler öldürüyor beni kah boğarak kah uçurarak.. benden istekleri bir türlü bitmiyor tenim bile ağır geliyor, çocukluğumun kör kuyularına batıp batıp çıktığım geceler..hesaplaşmalar, günden alınmalar, dünden yaralar.. doğum sancısının sıklaştığı saatler gibi belki salisilik, belki saniyelik huzur anları beni tamamen yok olmaktan kurtaran.. sonra benden bir tane bir tane doğan yeni gibi duran aynı ben belki..
Işte bana olan bu.
Kimse anlamıyor gibi bu olanları belkide anlıyor.
Her bir uyanış canımı söküyor doğan güne gülümsememem belki bu yüzden.. çok oldu lenaya kendimi bilge bir bar pezevengi gibi hissediyorum dediğim belki ilk o zamanda bu kuyuya düşüş. Beynimde milyonlarca baloncuk herkes bişey söylüyor çiçekten tut güneşe Rıza beyden Hale hanıma kadar.. kitaplar çıkıyor filimler kalıyor sorumluluklar sarıyor.. aşk çağırıyor topluyor topluyor bense döküyorum. Çocuğumun çocuğu olmaktanda korkuyorum.
Göz yaşlarımı silmesi, çıkmazları mı görmesi en acısı da erken büyümesi yakıyor beni. Çözümsüz bir soru, sorun gibi duruyor duruyorum hayatın hayatların ortasında...
Iyi bişey olmuyor ıyi şeyler yapmıyorum bunu biliyorum. Sakarlıklarım artık devrik değil devrilmiş cümlelerim.. ifadesizligim gün güne kaybettiğim herşey.. devletin 5 yıllık kalkınma planları gibi doğru hazırlanmış asla uygulanılmamış. Anlata biliyormuyum.....
