Neşter değmemiş yara
Insan sesi dokunmamış,
kimse var mı diye daha sorulmamış duygular
Çıkıyor biryerlerden
Bedeli ağır ve ağrılı oluyor
Geceler uzuyor soluklar kısalıyor
Gün hep devrediyor
Gün zaten hep devrediyor
Ömür gemisi seyrederken gün her hangi bir limanda unutuluyor
Saatler daha ilerlemez gibiyken günler geçmez gibi geçiyor önümüzden
Takılı kalıyor ötelerden ötekilerden
Herşey çirkinleşiyor
Hırs budaklı yalanlara dönüyor günler
Insanlar birbir soluyor
Gök kuşağı iki renge düşüyor
Arası kalmıyor hiç birşeyin ve kişinin..
