Yorgunluk yaşama anlamını yitirdi
Yaşanamamışlara devşirdi kendini
Öyle titrek bir tedirginliğe bulaştım ki annem
Ellerin bile iyi gelemez çürümüş yaralarıma
Susturulmuş herşeyimin sızısı şuramda düğüm..
İkinci bir emre kadar durdurulmuş herşey
şair Ahmet Erhan tarafından ölüm bile
bende bekledim anne
Sonra vazgeçtim,
anne vazgeçtim..
çok sonra anladım vazgeçtiğim kendimmiş..
Bende kitledim kendimi içime çıkarmıyorum insan içine anne
Çıkarmıyorum...
