20 Ağustos 2017 Pazar

Kelimelerin ruhu..

Saç uçlarıma kadar kırgınlıklarla doluyken; ne.. ne anlatayım ki şimdi sana ben.. Hikayeler bile anlatamayacak kadar, kaybetmişim kendimi, sesimi.. Şu hayatın meşhur ayak uydurulan, temposuna ayak uyduramadığımdan bu yana, içime bile susmuşum. Tek kelimelik kalmamış takatim, kendime bile. En iyisi şu saatten sonra; kelimelerin ruhuna sokulmak gibi geliyor. Evet, güzel bir kitap! Tam da yaşamak istediğim hikayeyi anlatanından.

Üşümek bile üşüyor

Ben çok uzundur üşüyorum  Bir ben değilim ama  İnsanlar üşüyor, ayrılıklar üşüyor El örgüsü kaşkol üşüyor  Dört duvarı soğuk karakollar üşüy...