Gün güzel doğuyor istisnasız hergün, onu mahveden biz sevgili insanlar. Güneşin doğuşunu anımsayın; tatlı tatlı bakar size, yeni gözünü açmış sevgili hafifde nazlı... Rüzgar çıksa ağaçlar el çırpmaya başlar, çocuklar gibi şen. Üzgün bahar sararıp düşerken nasıl mahsun bir tabloya dönüşür. Doğa; ustasının elinden itinayla çıkmış bir resim oluverir. Yeşilin beyazla o muhteşem ahengine ne dersiniz, tarifsiz kılar kendinii.. ah ne muazzam.
Ben hergün dünyanın en güzel tablolarının birinin içine dahil oluyorum.. yumurta sarısı güneş, denizin üstünden palmiyelerin arasından gülerek karşılar beni. İştahsız iştahsız bakarım yüzüne. Hoşgeldin derim kendi kendine dehlizine, tak maskeni çık. Şov başlasın. Halbuki icimde boğulma hissiyle beraber ordan koşarak çığlık basa basa denize koşma arzuyla dolarım hergün. Bazen kafamı bile kaldırıp bir kere bile bakmadan, o muhteşem manzaraya kaç mesai bitirdim.. isteksiz isteksiz dolu dolu gözlerle ne kadar baktım denize, martılara inan sayılacak gibi değil.. Yani derim ki dünyayı zindana çeviren onu ah'lar ağacına çeviren biziz. Burnundan getirmeyin hayatı birbirinizin. Bırakın hissetsinler, dokunsunlar, gülsünler kahkahalar atarak karşısın insanlar bulansınlar neşeye. O bunu demiş, şu böyle olmuşları atın sırtınızdan. Bırakın herseyi doğasına. Bak gün batıyor giymiş mavisini turuncusunu bütün şehvetiyle geceye bırakıyor kendini. Sessiz olun, sessiz olalım ve izleyelim dört mevsimi.
