Derin bir bataklıkta debeleniyorum
Çıkmaya çalıştıkca sendeleyip düşüyor
Ve tekrar batıyorum.
Çabalarımın boşuluğundan
belirsizlikten, koyun gibi bekleyişlerden
yorgun düşüyorum.
Saçma buluyorum burada ki herşeyi gökkuşağının altında hazine yok diyenler kadar saçma buluyorum.
Kafamı kaldırdığımda gördüğüm mavi kızıllıktan medet diliyorum..
Gönlümü eylemekten başka bir yardımı olmasada umuyorum işte.
Unutuyorum küçücük bir an olsada içinde olduğum derin çukurumu..
Ben hep gökten medet umuyorum.
Kuşlara sesleniyor, kedilere dert anlatıyorum.
Anladıklarını biliyorum..
Insandan daha çok anladıklarını en azından..
Ama anlatamadıklarınada..
Teşekkür ediyorum onlara
Umut oldukları, anlayan gözlerle bakıp saklı cennetlerini sundukları için
Teşekkür ediyorum.
Kaldığım yerden devam ediyorum..
