Kaç kere sordum bu soruyu kendime
Ben insanları seviyor muyum, yoksa nefret mi ediyorum diye..
Dün bu soru direkt yönetildiğinde bir çırpıda çıktı kalemimden cevabı.
Anne gibi seviyorum dedim.
'Hem içime sokmak istiyorum bazen, bazende ağzının üstüne şöyle bir çarpasım geliyor' dedim.
Yani dedim ki çok seviyorum, iyi olsunlar istiyorum. Ahlaklı, dürüst, çalışkan, saygılı, sevgili çevresine duyarlı bir annenin evladından istediği gibi şeyler..İyiliklerini istiyorum. Hata yaptığında da tepkimi koymak onu uyarmak, kızmak, bağırmak ama onu asla bırkamamak.. canından bir parçaymışcasına. Seviyorum insanları!
