Ben öyle kadınlardan değilim diyordu yan masada ki kadın iddiasız duruşuna rağmen..
Harbi ben ne biçim kadınlardandım sorusu ilişiyor aklımın kenarına..
Çok akılcı ve realistsin demişti insan tanımaya uzak kendini bulamamış bir ses
Sevgi dolu bir ses ise ruh üflediğimi idda etmişti
Tanıdık biri saf salak..
Anne yüreği hep çocuk ama güçlü bir kadın olduğumu
Daha korkak bir ses sinsi demişti uçmuştu kulaklarıma
Içimde ki ses kaç kez korkak diye fısıldadı..bazende sen bunu yaparsın!
Acıda neymiş senin için anarşist duyguları körükler demişti bir zamanda..
Kalktım masadan yeter bu kadar hasbihal diye söylendim
Ayaza karşı yürürken ^bu hastanede yürüdüğüm her yere parça parça yüreğimi bırakarak ilerliyorum^ diye bir söz düştü yere ağzımdan..
Sabahtan beri yaşadığım duygu boşluğunun tanımını bulmanın huzuruyla ellerimi sokup ceplerime başladım hava ayaz mı ayaz ellerim ceplerinde diye şarkı çığırtmaya.. ta ki ilâç kokularını alıncaya dek..
