Batmak çıkmak, kazanmak kaybetmek hiç birşey ifade etmiyor bana.
Yeni bir hikayeye dahil olacak gücü bulamıyorum artık kendimde.
Yaşlanıyorum galiba. Aklımı başıma, hayalleri koltuk altıma bir gazete gibi sıkıştırıp dolanıyorum hayatın en içinde. Kafamı gördüğüm, duyduğum herşeye yeni adlar, farklı betimlemeler yapma mevzusuyla fazla bulandırmış, yakmıştım devreleri. Sonum herkesi korkutuyor bendeyse herhangi bir merak uyandırmıyordu. Şerhem şerhem koparıp yediğim zaman beni bir doyuma da ulaştırmıyordu... bekliyordum kıyafetsiz bekliyordum perdenin kapanmasını.. mön mön.
