Bütün köprülerini atmışken hayatın
Karşıda bırakmışken yalakları
Sırtımı çevirmişken herşeye
Tenimde yaralar açmışken
Başımı vura vura
Içinden düşürürken cümlelerimi
Ağrılarımı dindiremediğim
Sindiğim gecelerde
Karanlığın sabah diye yutturulduğu zamanlardan devrik bir şekilde, ellerim yaralı.. aklımı yıkayıp, kurulayıp, asmış oturup izliyordum dünyayı
Yüzüm buruşturup, gözümü kısaraktan..
