Fidanken kelimeler ağzımdan tok ve kesin çıkarken
Hayal kuşları tepemde
Umut bereketli yağarken
Sorular üşüşmez, sorumluluk daha çökmemişken omuza
Ve ben herşeyken, merkezden seslenirdim halka
Tatmamışken kaybetme
Daha dile vurmamışken vazgeçme
Çok yaşamış gibi
Koşuşturma yorgunu
Şimdi durduğum yerde yıkık
Süzerek damıtırım sözlerimi
Sessiz ve kısık..
Kesinlik asla.
