Ben zaten hüzünlüyüm, sonbahar bunun bahanesi
Tek çiçekle baharın gelişine inanırım,
Bundandır baharda çiçek açışlarım, saf saf
Kendimden bilirim insanı
İnanmalarım hep bu yüzden, her seferinde kana kana
Aşkım ben kararlarımın duygusallığını oralardan gelir
Kuru bir dalım çoğu zaman, çat diye kırılan
Asla aynı olamayan..
Şarkıyım kimi zaman, nihavend makamından
Şu vuslatı başka alem olanından..
Acıyım ben, savaş çocuklarının gözlerinde oturan
Yarayım bazen şu kabuğu düzen tutmayanından
Ayrılığım inim inim inleten, uykuları kaçıran..
Umudum galiba daha çok, yıkılıp yıkılıp inşaa edilen...
