O kadar kalabalık ve bir o kadar yalnız şehirlerde; ses çok, gürültü çok. Konuşan, anlayan, dinleyen yok.
Demek ki burası yığın, insanlar yığını.. Günaydın yok. Merhamet yok. Saygı yok. Film yok. Kitap yok. Sınav var, heryer sınav. Heryer iş. Uykular yok. Odalar çok yataklar boş. Melodisi yok bu şehirlerin.
Demek ki burası yığın bina, ışık yığını..
Ağaç yok. Çiçek yok. Kalp yok. Oksijen yok. Beyin yok. Akıl yok. Çıkarlar konuşur.
Bilen çok burada. Demek ki burası bilginler yığını..
Mecal yok. Sabır yok. Tahammül sınırları kaldırılmış. Yorgun çok vakit yok. Demek ki burası zamansızlar yığını..
Emir var. Amir var. Müdür var. Yönerge var. Tüzük var. Zam var. Vergiler var. Demek ki burası paralar yığını..
Kalp var. Ruh var. Göz ile nizam da var. Estetik yok. Aşk yok. Sanat yok.
Demek ki burası tabiki de sanat galerisi değil.. burası yobazlar yığını..
