Insanın asili filan değilim, vasat olanındanım.
Öyle bileninden değil, öğrenmeye çalışınındanım.
Sıfır ego filan değilim, burnumun havalarda olduğu zamanlar az değil hani.
Görmezden geleni değilim bak herkesin derdi banadır.
Korkağımdırda insanın en afillisinden.
Sevdiklerimi kaybeteme durumuna empati bile kuramam. Doğru bildiklerimi susarım bazen en çok o zaman nefret ederim kendimden. Görmek bile istemem yüzümü.
Yastık bastırırım ruhuma o zamanlar boğulsun diye..
Kafamda hiç birşeyin yeri yoktur, ortaya karışık, karman çormandır herşey. Düzenli olmasını istermiydim dur bakıyım. Cık, bırak dağınık kalsın, dokunma.
Düşerim bazen ama en çokta kendimden. Kendimden aşağı yuvarlanışlarımdan yara bere içindedir ruhum benim. Kabuk tutmaz, beresi eksilmez. Şiir sürer sürer uyurum geceleri.
