13 Ekim 2017 Cuma

YÜKSEK ATEŞ HATTINDA..

Kelimelerce yorgunluğu sırtladım omzuma
Gözyaşıyla suladım insan çiçeğimi
Yollara kuş koyan kadınları vurdu kıyıya
Derin hiçlik denizi
Gökyüzü çocuklarını indirdiler sapanla
Saçlarını kestiler kadınların, sakallarını adamların..
Yokladım cebimi bir kaç söz çıktı
Hepside geldi yüreğime kondu
Taş doldurdu ceplerine
Attı kendini suya başka kadın
Binip gidemedi veli gemiye ah dı ardı sıra
Dizdiği mestan dizeler..
Umuttu canına bata bata yol alan
Hepsini dünyaya bıraktı gitti Nazım adam..
Bende giderim elbet taşıyamıyanca sürdüğüm can..
Incelik görmessem bir tek adem evladından..

Üşümek bile üşüyor

Ben çok uzundur üşüyorum  Bir ben değilim ama  İnsanlar üşüyor, ayrılıklar üşüyor El örgüsü kaşkol üşüyor  Dört duvarı soğuk karakollar üşüy...