Bütün konuşmalarım önceden konuşulmuştu, kendim kendime
Cevabı olmayanda sorulmuştu
Tesadüfü gelmiyordu soruda..
Da sı var işte insanlara sonsuz güvenme isteğim hep sıkmıştı kalbime
Onlara attığım on adım ve samimi gülüşlerim, sesim, pılınıpırtını toplayıp gitmişti
Engel olunamaz şeklide..
Yine yeniden inanıncaya kadar
Kötü yanıysa yine insan kalan yanım hep kanıyor
Kan kaybından da ölmüyor..
Zerre kadar varlığımla bende kalıyor o büyüklük.
Yağ bulaşmıyormuş birde
Öyle dedi hem annem hem lena.
