Büyük şehirlerin kalabalıkları, para kazanmaya başlamayla başlayan kredi borçları, yoğun trafik, düzenli monoton hayat, envaiçeşit korku filmi tadında haberler… Bizi sıkar ve üstümüze üstümüze gelir hayat. Herhalde söylemeyenimiz pek yoktur “gidelim, gidelim buralardan”. Çekilecek hali kalmadı bu şehirlerin, bu insanların…
Hayalde mi parayla? Toplayın valizleri gidiyoruz.Yer, mekan beğenin! Küçük bir sahil kasabasına yerleşeceksin, n’apıcan organik tarım mı yapıcan annem sen? Balık mı tutacaksın, kitap mı okuyacaksın n’apıcan? Yaslan geriye... Kapat gözlerini hayal et. Ya da şöyle bir şey yapalım, sevgilinizle birlikte neresi olursa mı? N’apıcan?..
Size küçük bir sır vereyim mi?“Masallar hep güzel yerlerde biter, asıl hayat masalın bittiği yerde başlar”. Bak bunu yazmasam olmaz, memuriyeti bırakıp kafe mi açacaksın sen annem. Öyle her ayın on beşinde tıkır tıkır paranın yatmasına benzemez bak. Dükkanı, kirası, stopajı, vergisi, malzemesi, müşterisi, bak biraz da para lazım. İnşallah yürü ya kulum derde Allah işlerinde yolunda gider ama ya gitmezse..
Bak yine hayallerin içine ettin be kızım, hayalleri bari rahat bırak.
Siz bana takılmayın gidin valla, ben de gidicem zaten herhalde, galiba, sanırsam...
