NEFES DARLAMASI..

Akşam üstü solgunluğu benzim
Gecelerce çalınmış uykum
Sabahların biletini çoktan kestim
Koskoca evrende yersiz
Kendimle yol almaya çalışma çabalarım hep sonuçsuz..
Tekrar tekrar eden hayat
Susulmuş bunca söz
Can kırığı..
Kafesine sığamayan yürek baskısı darlayan
Nefesimi kesen sızısı
Yıldızlarda çok uzakta
İçimde ki boşluktan atlamış çakılı kalmışım hareketsiz yatıyorum kendimde...

ÇOK YORULDUM..

Ne kadar boşa kürek çektim saymadım
Umut taşımaktan onu yolda, içimde kaybetmekten
Karşıya taşıyamamaktan
Her şeyin bende yok olmasından
Arkasından bakmaktan
Seraplardan, susuzluktan
Bu umut ameleleğinden
Içimde büyüyen çığdan
Kaçamamaktan, bu hissin altında kalmaktan..
Bi duyguya binlerce harf döküp
Hep bir yetersiz kalışımdan
Umutsuzluktan GECELERCE ölmekten
Yuregiminin dinmez yangınlarından.
Yoruldum.

ÇOCUKLUĞUN ARKA BAHÇESİ..

Aradığını bulmanın sevinci

Bülbül gibi şakıyan gerçekleşmeler 

Etrafta küçük, küçücük mutlu güneşler 

Dokunulmuş mavi

Yeşilin binbir tonu

Sıcak ana ocağı 

Okşanmış yorgunluklar

Unutulmuş..

Nasırlı yaşlanmış eller

Şerham şerham yıllar yüklü, emek saklı her çizgisinde.

Sıcak ekmek mi o.. 

Hey! babam gelmiş anne.

Yeni doğmuş bebek kokusu sarmış etrafımı

Güneş kamaştırmış gözlerimi bakamamışım.

Çocukluğum tutmuş elimden şimdi 

Ben gidiyorum...

YAMALI KALP..

Söylenmeyenleri duymanın verdiği o rahatsızlık 

Dokunduğumun avuçlarıma bıraktığı o acı... 

Derdime dert, dertler uladığım geceler

Yamalı kalp...

Mıhlanmış ağrılar.. 

gözlerden akan yürek artığı 

Hani dokunmasını bilenin eline gelen canını yakan

Geceyle birlikte özüne inen insan

Anlayan ağrıyan sızılar  

En güzel gülüp, en güzel ağlayan

Hep bir eksik kalan

Mizah katıp güne karışan geceden yaralı kayıp insanlar

Suçumuz sevmek!

******

Yaşam söz hakkı tanımadıkça
Düşsel avuntular ürettik bizde..

İçim çıktı..

İçimin içinden çıkamıyorum bir türlü
Bir hâl yol almıyor
Üzerime yıkılıyor
Omzumdan inmiyor
Şarkılar ve şiirler de bir yola sokamıyor beni
Zıvanada çıktı içim
Halledemiyorum...

YOL İÇİNDE BEN..

Büyümeye direnen
Hayattan bunalan
Içindeki sığlıkta yüzemeyen
Bir selamla hafifletilmiş sıkıntım
Yokuş tıkış ilerleme belkide gerileme dönemlerim
Nereye gideceği belli olmayan sözüm
Yol içinde yol almaya çalışan ben
Peki neden
Yolun sonu zati belli
Peki neden  bunca umut
Peki neden bunca inanç bu inat
Beynimin karanlık odalarından kalma eski, sökük tedavülden kalkalı hayli zaman olmuş bu his..
Oturur başımın üstünde
Tutmamış, hedefe, yaşama yakın hiç düşmemiş bunca şey
Durur işte tam şurada
Gitmez kalbimden.

ÖLÜ GELİN...

Bulduğum bütün boşlukları sözlerle doldurdum
Varsa bir acı hemen uzandım
Yanlızlıklara omuz uzattım
Göz yaşlarıyla arındım
İnsan olmanın günahından
Mümkünse elbet...
Bir boyun düşmüş bugün ipten
Duydum..
Asmış kendini dünyaya olan umudundan!
Tutmamış cümle cemaat
Vah! Ah! Yazık bırakmışlar...
Gencecik bedenin ardın sıra
Utanmadan helal etmişler birde olmayan haklarını!
Sarmamış koca evren yaralarını
İpte asılı kalmış bir tomurcuk
Kıymış kıymış canına..

AŞKA KIRGIN..

Bir kırgınlık, biraz alınganlık hassas kalplere istinaden
Eksik bırakılmak tam olma arzusunun nirvanasında
Içinin bokuyla oynanamak mı desem içinde çiçek yetiştirmek isteyip becerememek mi
Dedim ya kırılganlık kalp incinmesi
Karşılanmamış hazlar
Ağzına mutluluğun tıkılması
Bütün çiçeklerinin elinde solması
Alışmanın vazgeçmek olmasını düşünüp..
Direnmek aşka hayata
Birazda suçlanmak diyim siz anlayın.. lütfen bayım
Siz anlayın.

PLAN YAPTIK MI..

Neydi o unuttuğum
Yapmadığım yerine koymadığım
Her şeyin başlangıcı ya da sonumu desem
Plan nerden başlıyordu
Şimdi biz yola çıktık mı
Çıktık..
Nereye gidiyorduk
Ne zaman gidiyorduk
Peki ben nerde unutuldum
Yok ben planda yoktum ondan unutuldum
Plânda olsam unuturmuydu beni koca evren
Fırlatırmıydı bu kadar uzağa
Sözümden, özümden
Şimdi biz yola çıktık mı
Çıktık
Peki, ya ben buraya nasıl geldim..

H2o

Yeni başlangıçlar gün doğumu gibi tazecik
Cıvıl cıvıl aşklar, hayaller
O güzelim birbirini yakalayan naif bakışlar
Tutuşan eller, kalpler
Pembe panjuru olmasa da aynı evin düşü
Içini sevda saracak
Mavi bulutların üzerin de o atılan bereber her adımlar
Kuşun kanadında sevdaya erişmişler
Ince ince sözü dizişler
Aşk olmuş gördüm bugün aşk
Bir avuç yıldız tozu serptim üzerlerine
Mutlu olsun bütün kalbiyle sevenler

******

Korkma benden benim kendimden başkasına zararım dokunmaz..

YÜREĞİMİN TAVŞAN KANI..

Bunca şeyi ben nasıl demlemişim yüreğimde
Bu kadar nasıl içime dolmuş
Dibime çökmüşüm..
Bunca söz ne ara canıma böyle değmiş içimi kanartmış
Ben ne kadar anlamış, anlamışta susmuşum.
Ne kadar anlatmış anlaşılmamışım TANRIM!
Ne kadar harman kaldırmışım göğe
Ellerim boş ne kadar dönmüşüm umuttan..
Afetler olmuş, topraklar kaymış, seller götürmüş beni
Hiç bilmemişim..hiç!
Bu kadar canımın yandığını
Yazdıklarıma okuyunca
Ağladım..

IŞIKLAR..

Bekliyorum kırmızıda bir kadın geçiyor ilk önce yaya geçidinden saçına yıllar yağmış bir kadın.. elinde poşeti kafasında derin mevzular.. aşırı düşünceli neyin taksiti neyin kirası, kocası mı oğlu mu kızı mı artık...
Sonra da bir amca gücünü kendinden atmış dizler tutmaz
Usul usul ilerliyor; sırtında yılların yükü eee kolay mı..
Yıllar bu büker belini adamın...
Yeşil yanıyor herkes kornaya yükleniyor ben amcayı bekliyorum geçsin diye dedim ya yük ağır geçit uzun geldi kanımca.
Neyse attı kendini kaldırıma..
Gidebiliriz..

ICSEL PROBLEMLER..

Benim kapasitem yetersiz
Aklım kıt
Sol lobum yok heralde, galiba.. kesin.
Sayısal problemi kavrayamam
Insanın acısını yakalarım, kavrarım tipinden, sözünden.
Üçgenin iç açılarının toplamını bilmem
Fakat insanın iç acılarının toplamının akibetini ıyi bilirim
Sayıları çarpanlarına ayıramam belki
Ama insanları iyi ayırırım yalağı, iyisi, kötüsü diye
Molekül, hücre basmaz kafam da..
Kendimi moleküllerime ayırıp hücrelerimi titretirim her gece
Ama bu bildiklerimden pek işinize yaramaz sizin ve değişken sisteminizin zannınızca..

NEFİS KAFA TARİFİ..

Icimi pembeleşinceye kadar kavurdum kısık sesimde
Kapağını kapattım iç alemimin
İyice geberinceye kadar
Göz kararı beynimi buladım dünyaya sonra kendime
Kızarttım kor ateşte
Iyice yanana dek
Bir tutam umut serptim
Deniz umudu daha da sert düşürsün diye
Geceden beklettiğim sonradan gelen aklımı da garnitür olarak servis yaptım..
Sunum önemli biliyorsunuz
Afiyet olsun!

HUYSUZ BACAK SENDROMU..

Hiç bir temenni iyi gelmez
Hiç bir anne öpüp koklamaz beni
Hiç birşey almaz ağrısını
Param parça her hücrem
Gelmez bir araya
Saran sarmalayan uyuşukluk
Işe yaramazlık
Binlerce düşün yorgunluğu
Tutmaması bende hayatın
Heybemde de gücüm yok
Umut önce takıldı sonra düştü saçımdan
Ayaklarım, kalbim yorgun
Dizlerim tırmanamaz kendimi
Yanlış anlaşılmışım duygusu
Belki de hiç anlaşılmamış olma hazımsızlığı
Koca göğü yutmuş bir karadelik
içim..
Kendime kendimden huzur yok
Bana başka düşmana da hacet yok.

İÇ SAVAŞ..

Duygularının bu kadar farkında olmak yordu beni
Duymak herşeyi ta derinden
Bütün o inlemelere maruz kalmak gece gündüz
birde hadsizce onları anlatmaya girişmek
Kızmak, terbiye etmek beni
Savaşmak KENDİMLE
Kazananı yok hiç bir iç savaşın
Kendime yenik, ülkemde kayıp
Kendi benliğinden muzdarip
Biçare...
Yağmurda dahi arıtamadığım benliğimin irinini
Şimdi ıslak kaldırımlara utanıpda bıraktım o bencil sevgisiz varlığı
Kalsın orda aklı başına gelinceye dek.

SENDİN MAVİ..

Düşledim aydınlığı
Düşledim baharı
Düşledim yüzünü
Geleceği de sardım sana
Seninle inandım yarınlara
Güç aldım varlığından
Kalktım sabaha
Sendin mavisi yerkürenin
Ve benim üçte birimse sen
Damarların ovalarımdan, dağlarımdan geçer
Yüreğimle buluşurdu
Varsa bir sebep
Her şeyi sendin yaşamın
Kış günü içimi ısıtan
Yazları ılık bir meltem gibi yüzüme çarpan
Sendin kalk diyen sendin kal diyenim
Sebebiydin mavinin.
Sebebim.. sevenim
Sendin.

MÜJDE!

Aşırı mutlu oldum biran
Nevri döndü ruhumun
Şuan boş bir çuval gibi hissediyorum
Yazık kaldıramadı bünye sevinci.
Yorgun düştü mutluluğa
Bu arada bu ıyi habere gerçekten çok sevindim
Sevincimi ifade edecek kelimeyide şimdilik bulamıyorum
Lütfen artık böyle güzel haberler çoğalsın
Çok ihtiyacım var ihtiyacımız var
Dünyacak..
Hakkın yerini bulmasına.

KAÇ AKLIM..

Aklıma çok şey geliyor
Çok şey geçiyor
Hayat önümden yüzlerce soruyla, nankörlüğüyle akıyor
Yelkenlerini açıp aklın bu saçma fikirler denizinden uzaklaşamıyorum
Başka başka yerlere
Sualsiz ilerlemek
Gelişimini tamamlamamış
Öyle bir devinimde de bulunmayan hayattan
Şu noktadan ipsiz kuşkulardan
Arınmak
Turkuaz mavisi denizin üstünde
Kendimi alarak umut toplayıp
Ihtiyaç sahiplerine dağıtmak gibi fikirler parlatıyorum,
Kel bana da.

KOKUNDAN ÖPÜYORUM..

İçim bir uçurumun kıyısı
Saçlarından tel tel tutunduğum
Gözlerini gök belledim
Güneşe kara çaldım ben
Kesmeyeyim senin ışığını
Gölgem düşsün istemem huzuruna
Sen aşk şarkılarının ruhu
Sevgililerin dudaklarında ki o buğu
Kaybetme korkusu kalbime batıyor
Ellerin olmadan yönümü dahi bulamam
Köklerini acıtmıyorumdur umarım
Seni incitmeyi tahayyül bile edemem
Öpüyorum seni içime çeke çeke
Kokundan..

RUHİ SEYEHAT..

Bir şiirin, bir şarkının ruhumu katıp önüne savurmasını
Rüzgarı yüzüme hafif hafif sürüşüne bırakıyorum kendimi
Gözlerim kapalı açmak mı
Asla!
Öyle öyle bir rüya ki ayakta görülen şu halim
Şuan uyanmak
Dünyaya gelmek istemiyorum.
Şairin hayal dünyama bıraktığı ovalarda, dağlarda heidi gibi
Tek tek sekerekten dolaşmak dolaşmak eve girmek istemiyorum.
Beş dakika daha ne olur
Beş dakika daha..

İDOL..

Ben ne yaptıysam elimde kaldı
Tam işim yok
Hevesle kalkar kursakta otururum
Bundan ötürüdür ki
Benden idol olmaz..
Yenisini bul kendine
Aslına bakarsan şu saatten sonra
Geceyi kurcalayıp, güne kırılmaktan
Kuru dallardan siir çırpıştırmaktan başka bir iş gelmez elimden..

BENCİL AŞK..

Az unutamıyorum
Alelade bir kelime yüzünden
Yere kapaklanıyorum hemen
Gecelerce çöp topluyor
Günleri yakıyorum
Kendime iyi gelmeyen yanımla
Birlikte oturma kararını ben almadım ama
Geldi yerleşti gitmiyor sevgilim
Sığmadığım kendim
Hiç bir yerdeyim.
Hayat içine almıyor
Çağırılmıyorum hiç bir oyuna..
En çokta sana üzülüyorum sevgilim
Böyle bir aşka maruz bıraktığım için affet beni..
Ben kışı aldım saçlarıma
Hüzün ele geçirdi beni
Canım yaşamak çekmiyor
Sen ki gökyüzüsün bu evrenin
umut ve yaşam yüklü
Geceyi süremem senin mavine...
Sevgilim ben bir seni sevdim şu hayatta.
Geceyi varlığınla ısıttım
Öyle erdim sabahlara
Affet beni tüm hallerim için
Sev beni.. bencilce ama sev beni
Tut umudumdan...

YİTİRİYORUZ...

Sadece kaybediyoruz
Tüm bağlamlar da..
Dışarıda ve en çokta içerde
Şiirler çıkartıyoruz pis irinlerin içerisinden
Sonra göğe, göğsümüze çalıyoruz
Acıda demlenip, kendimizde eşeleniyoruz işte
Kaybediyoruz hunharca herşeyi
Kadere buluyoruz
Saksıda yeşeriyor, tarlalar düşlüyoruz..
Baharı görüp, yazın ortasına gelmeden yine soluyoruz
Kan kaybedip yaşama sokuluyoruz
Buz kesiyor parmaklarımız
Kalbimiz alev
Gökte umutta bırakmamışız..
Öyle bir yoksunluk..
Sadece kaybediyoruz
Bazen canım göğü bile...

*****

Sesimde kendim yok cemal bey..

BENSİZLİK..

İlk önce insanın bir kendisi olmalı...
benim yok meselâ...
Kardeşten kalmış bir kıyafet gibi bu hayat üzerime..bir türlü oturmayan
Bazen küçük bazen büyük
Eski.. benden önce yaşanmış
Sonra bana kalmış
Benim değil! ama benim.
Diski atmış, yürüyüşü biraz kambur
Gözler sinik..
Tutarsız, tutulmaz bir kor
Devrilmiş evrilememiş
Kuru bir inat hayat kurutan
Budaklara takılı baş aşağı
Bir ukde
Ellinde de altmışında da
Sızıntı.. içinden sadece Ah geçen bir sızıntı.

YOLCULUK KENDİME..

Her yolculuk; bir anda kendi içime yolculuğa dönüşür bende..
Garip... Bitmesin isterim dolaşayım geçmişten geleceğe.. bazen inme isteği uyandırdığı da oluyor hani.. ama; yollar geçsin istiyorum içimden.. Şehirler, dereler, denizler, bozkırlar, karlar, evler, ışıklar.. gün doğumları ve batımlarına bakarak kendi hayatımdan geçiyorum aslında..ta ki gücüm tükenene uykuya kendimi bırakana dek..
Hayatta bir yolculuk hali bende herşeyi kafaya taka taka, koklayarak, ağlayarak, başını okşama dürtüsü, gülme hali.. akabinde dökme arzusuyla yol alıyorum. Ta ki ölüm gelip beni önüne katana dek.

SENDEN KALAN..

Koyunda saklanan resim mi kaldı
Öpe koklana sararmış
Beklenen mektup
Toplanan kır çiçekleri
Anneler mi kaldı artık evde
Sokakta çocuk mu var
Sobada odun
Kapıda adın
Avucumda kokun
Baktığım yerde gölgen
Bastığın kaldırımlarda izin
Ne kaldı senden bir virane benden başka..

BURDA YOK..

Sürrealist bir yerlerdeyim
Kafamın ipini vermiş,
suya yazılar yazmış,
kalbinden binlerce kelebek uçurmuş..
Düşler diyarında..
Aklım oyunlarda.. koşarak kaçma peşinde dünyadan
Düşünmemeye, olmamaya çalışıyorum
Başım sancıyor, çatlıyor
Ama ayrılmıyor lanet olsun ikiye
Bir müzik kutusuna girip kutuda ki balerin olma derdindeyim...
Kafamı kuma gömmede olabilir
Peki.. O da olur.
Sarılamıyorum, kucaklıyamıyorum hiç birşeyi..
Kanadımı şöyle bir kaldıracak
dermanı bulamıyorum işte
Halsizim.

SAKIN BIR YER..

Ben gitmek istediğim yersem
Çok sakin bir yerim..
Her kalabalıktan kafamı çıkarışımda şiire, kendine düşen
Içi kitaplarla dolu bir ev, denize karşı.. kahvesi elinde, müziği kalbimde sakin bir yerim ben.
Kuş sesleri dalga seslerine karışmış
Güneşi vücuduna sürmüş
Birşeyler karalayan
Kendi içine kalabalık
Etrafı sakin göğe yakın biryer..

PAMUKLU ŞEKER..

En son kendimizi güvende gerçekten güvende hissettiğimiz yer çocukluğumuzdur
Bundandır dönüp dolaşıp çocukluğun koynuna sinmemiz
Kendimizi hep arka bahçeye saklambaça bırakıp da derin sakin nefes alışlarımız
Annemizin eteğine dolanışlarımız hep bundandır.
Hep bundandır çocuk olma, kalma dürtüsü.
Anne ben geldim demek isteyişimiz
Onun o karşılıksız sevgisine sokuluşlarımız
Dünyada aradığımızı bulamayıp
Gece olduğunu bildiğimiz halde korka korka eve dönüşlerimiz hep bundandır.

BADEM AĞACI..

Kandın yalancı bahara
Erken çiçek açtın
Don vurdu
Meyvenden oldun
Badem ağacı
Kaçıncı kış bu aldanış
Sen bana benziyorsun
Her güneşe sofra seriyor
Aç kalıyorsun
Ne olacak bizim bu halimiz
Sayın badem hanım
Gerçek baharı görmeden
Hazin sonlarımız..
Çok güzelsiniz badem hanım
Dikkat edin kendinize
Başınıza böyle şeyler gelsin istemem
Gelin başı çiçekleriniz
Keza hayallerimizi süsler..

EMEKLEYEN DUYGULAR..

Kara kara bulutlar

Sisli puslu hayatlar 

Sancı yüklü yürekler 

Hep bir gebe umuda

Uçuşan kelebeklerse ölü

Hüzün taşmış dereler

Bent olmamış hiçbir kimseler 

Umarsızlaştırılamamış ruhlar

Teknoloji hiçte duygulara çalışmıyor sayın bilimciler

Gelişim yok, ilerleme yok

Ya hiç inovatik birşey de mi yok

Ağır ağır.. bir ileri bir geri 

Soğuk üşütüyor duygular

Bilmem kaç yüz bin yıldır

Buralar kendini aramaya çıkmış 

Bir daha geri dönmemiş canlar dolu.

Sürekli karşılaşıyoruz Pavesler, Kafkalar, Sylvıalar, Nilgünler, Aslılar.. daha kimler kimler..

Hep aynı acı, aynı çözümsüzlük 

Aynı kayıp bir his içinde 

Bir ileri bir geri

Hepsi hepsi aynı kırık eski bir kapı..

KENDİNE YENİK..

Kendimi yenemedim..
Dediği gibi Pavesin en büyük zafer kendisinedir insanın..
Bense duygularına yenik
Arzularına esir
Bir atlantis vakası
O vakit işim zor
Sonumsa muamma
Duygunun götürdüğü yere.
Dümensiz gemi, savrulan yaprak
Dilimin döndüğünce
Kalbin durduğu yere...
Nefesim yettiği kadar.

KENDİMLE ÇELİŞTİM..

Arzularıyla çelişiyor insan
Yapmak istemediklerini yapa yapa; eziliyor ruhuna karşı
Kendinden soğuyor,
Sesinden tiksiniyor
Aynalardan bile kaçıyor
Sanki konuşacak da sana kızacakmış gibi geliyor
Bir ayna sen bu musun, bu kadar mısın der mi
Der.
Geçen gözlerime baktım
Acıdım o ezik, sümsük ruhuma
Gözlerim bana mahsun bir kedi gibi bakıyordu
Kızma der gibi
Birden döndü sonra bakışlarım
Karanlıkta keskin bakışlı bir köpek gibi kes biletimi dercesine
İnsan eziliyor yaptıklarına, yapmadıklarına, yapamıyacaklarına, sustuklarına kendine. Kendine işte.

UÇUŞURKEN..

sonu bilinebilen birşey mi
Plan yapsam
Mayalanır mı acaba
Gelişine mi vuracaksın hayata yoksa
Gol olur mu
İnsan dünyanın en güzel yerinde
Huzurlanır mı
Kaç gün batımı daha görürüm
Kıpkızıl mavilisinden
Denizin üstünde batmalısından
Sevenler kavuşur mu..
Şu adam adam olur mu meselâ
Sözünün eri, kalıbının şekli birşeyler
Sanmam.
Ya sen nasıl birşeysin bu kadar güzel bakılır mı şimdi
Akıl almalısından
Her baktığım da aynı his
Hiç mi yıpranmaz, yorulmaz
Değişmez bir his
Sevda bu dimi
Böyle birşey olmalı
Unutturdu bana tüm sözlerimi
En iyisi sokulayım kıyısına
Kovayım şu savruk fikirleri
Dondurayım ondan gayrısını
Bitireyim.

EVE GİTME VAKTİ ASLINDA..

Gün kendini yavaş yavaş çekiyor

Tamda gitme vakti eve

Akşamın üstü işte 

Babanın eve geldiği o saatler

Ama ben gelemem şimdi 

Çok isterim ama gelemem

Sıcak bir tas çorba 

Sıcacık bir ev 

Sıcak ekmek kokusu

Güzel olurdu şimdi 

Malum kış günü 

Sıcak kelimeler çekiyor beni kendine

Dedim ya gelemem

Çalışmam ve para kazanmam lazım

Ne kadar çok kuruyorum bu cümleyi dimi

Tekrara düşüyorum yine

Ama evde olmayı yelerdim 

Sıcak bir sofra başında..

TÜRKÜ YAKAR O YARAYI..

Sen zaten kırık döküksün, yanmışsın..
Uyamamışsın dünyaya
Nedir bu yaptığın kendine; çok tehlikeli
kapat o türküleri
Sürme türküleri cana
Çok yakar. Yanarsın lena
Yapma...

PİAF İLE KALBİM..

Sızılarımın üzerinde edit piafla dolanıyorum ıssız bir kumsalda..
Deniz misali kalbim koca koca dalgalara karışıyor tekrar vuruyor kıyılarıma
Onun sesinin ritmi doğrultusunda
Kalbim büyüyor büyüyor
Nefesim kesilecek gibi oluyor
Ama kesilmiyor
Hatta garip bir haz da aldığım
Yok sayılamaz bu yükselip aşağıya çekilmelerden
Bu kadının ruhumu önüne kattığı doğrudur
Ruhum dans etmeye başlıyor parmak uçlarında
Az sonra ölecek bir kelebek gibi
Öyle bir gel-git.. gel-git.

KAYIP BEN..

Beceriksizliğim
Yetersizliğim
Elime yüzüme bulaştırmışlığım
Tamasızlığım
Kuraklığım
Düşüncesizliğim
Yanlış kalkınma politikalarım
Yüzüme yüzüme çarpıyor
Yalıyor kalbimi soğuk soğuk
Acıtıyor, çatlatıyor...
Kendimden uzaklaştırıyor
Yaka yaka içimi ilerleyemiyorum.
Yolda kaldım
Kendimden cok uzak yollarda
Belkide çok yakın
Şu kalbimde ki sis engelliyor yine beni
Bilemiyorum.. nerede, kimde ne kadarım.
Ne yaptım.

YAŞIM 17

Gençliğin kavak yellerinden esme bir şarkıyla açtım günü
Yaşım daha on yedi
Hücrelerim sanki bir şarkının verdiği yetkiye dayanarak yepyeni
Bedenim dinç, ruhum dünyayı çözmüş.. herşeyi biliyorum
Kalksam kahvaltı masasından çözücem orta-doğu sorununu
Barış getircem dünyaya
Öyle bir öz güven.
O kadar bilgili bir varlığım yani
Yanlız bir aşkın göz seğirtmesiyle meczup ve toy.
Yanmasını bile beceremeyecek kadar küçük
Ama sınırsız bir aşk
Benden başkasında görülmemiş
Leylayı aratan cinsinden
Hey gidi yıllar hey!

GECENİN SEYRİ..

Gece çöküyor ruhumun üstüne
Ağırlığınca, karanlığınca
kısık kısık hıçkırıklara dönüşüyor sesim..
Kalbimin süzdüğünce
Tekrar tekrar düşüyorum..
Günün anlam ve önemi yok
Dünün de..
Gelecekse neyse..
Neyse önemli bir sözcüktür türkçemizde..
Peki de.
Kısa ve dolgun etine...
Ben yine bekliyorum her gece güneşi.
geceyi çarşaf gibi üzerimden sıyırıp alsın
Horoz ötsün
Annem uyandırsın istiyorum hemen şimdi
Hiç uyunmamış uykumdan
Okula geç kaldın kalk desin
Ömrün tamda göbeğinde
Bir bahara bir güneşe birde anneme yenik kalbim
Tomurcuklanırım.
Tünelin sonunda ışık görürüm
Görürüm belki.
Güneş toplarım
Toplanmaz demeyin annem toplardı güneşi
Bende yıldız toplamasını öğrendim zamanla
Daha neler neler öğrendim de
Annem duymasın şimdi üzülür bana
Onu çok üzmüştüm
Bir daha üzmek istemem
Babam da.
Ben annemi çok ağlarken gördüm
Bir daha..tek bir daha görmek istemem
Iyiyim anne çok iyi
Herşey kontrolüm altında
Herşey kontrolüm altında diyince aklıma şu tutunamayan adamın ölmeden önce ki son sözünün herşey yolunda olduğu geliyor..
Neyse.. neyse gece senle aşık atılmaz.
Yaralıyorsun.

TUT UMUDUMDAN

Seversen geçer. İnanırsan.. bir tek sen inanırsan
Yine yeniden yapabilirim. Tut umudumdan. Düşüyorum.
Yorgunum. Çok yorgunum
Sen tamamla cümlelerimi..

EMEK HIRSIZI..

Emek! Tek başına bir dünyadır
İçinde zamanı barındıran.
Emeğin çalınması asla af olunamaz
Emeğin yoldaşı umuttur zira
Işi ehline, idailistine vericen
Vericen ki arpalar boy versin
Görüyorum ki bizim hayallerimiz onların iki dudağının arasında
Onlar kim mi?
Bal tutup parmağını yalayanlar.
Yalaklar.

HAKKI DRAM..

Ahdır tutmaz yerini
Boğulmaz kimse pisliğinde, ettiğinde
Sustur, korktur.
Hakkı beş beştir
Hak hakkı arayana benttir
Dağlar, yollar aşılırda
Cehalet aşılmaz işte
Enstrümandır elinde çalmasını bilenin
Ya vicdanının sesini kılıf uydurmuşlara ne diyecez
Sesini dizi, dedikodu gürültüsüyle bastırmışlara
Sözde idealistlere
Koltuk semirenlere
Yara kemirgen bir yara
Dağılan kalpten damarlara
Nefret, çıkarcılık, düşmanlık ve kıskançlık..alyuvarla, akyuvarla cancana..
Bu adaletini kaybetmiş hayata
Bir boş kağıt hak
Sözede hacet yoktur aslında.

UYKUM GELİR..

İnsan içine çıkacak can kalmadı bende
Vurulacak sırt
Umut yeşertecek bahar
Yaparsın diyecek yürek
Hepsi bitti
Uyumak istiyorum sonsuza kadar.

CEBİNDEKİ TAŞ..

Bütün çiçekleri suladım
Asli görevim ev temizliği işini yerine getirdim
Virginia' ya nın dizine oturdum
O anlattı ben dinledim.                Pür dikkat. baktı gözlerimim ta içine gözlerini kırpmadan
Kadınlar 'erkekler neder diye düşünmeden yazın' dedi..
Bende yazdım...
Sensizlik üşütüyor
kış değil..
Yokluk üşütür yaşadım.
Bakışlar üşütür mesela bir ara büyüyen göz bebeğinde dondum,
Çok üşüdüm...
Gel! diye..

ZAMANSAL KARGAŞA..

Yarına çok şey yüklemiyormuyuz
Aynı günün ertesi değil mi bu yarın..
Ya geçmiş ona ne demeli çok kurcalamıyor muyuz
Keskesi, bir şans daha olsaydısı
Bugüne ordan gelmemiş
Aynı şeyi yapmazmış gibi
Olayları zamanından kopararak keşkeler dağıtmak
Günü zaten yaşamaz olduk
Nerde degilsek oraya aklı uçurma mevzuları
An desen kimin umru
Ya hiç olmadığımız olmayacağımız
Zamanlar kurgusu..
Ertesi, sonrası, şimdiki
Ya sen kendisi..
Sen değişiyor musun ki..

*****

Bak bu martılar benim aklımı alacak..

SU GIBI ÇOCUKLAR..

Hayatı neresinden tutsam ki bilemedim..

Elle tutulur yanı var mı

O da neyse.. 

Allah'tan çocuklar geliyor gözüme birden,

Sek çocuklar 

Saf, temiz, mahsun..

Boncuk boncuk bakan su gibi çocuklar..

Nasıl büyütüyoruz nasıl büyütüyor hayat 

Bu kadar da olmazları yapan büyüklerine evriliyorlar..

Aklım ermiyor.

Ama ben yinede hayata bir çocuğun gözlerinden ve hayalinden tutunuyorum

Ellerini tutarak ilerliyorum 

Yoksa yaşanır gibi değil.

KENDİMİ BENİMSEYEMİYORUM.

Yapılanları unutamıyorum
Olmamış, hiç birşey yokmuş gibi yapamıyorum..
Canıma batana gülemiyor
Bütün mecburiyetlerden nefret ediyorum böyle zamanlarda
Kelime oyununa giremiyor
oynayamıyor
Ödünlerden can kaybına uğruyorum.
Kendimden uzaklaşıyor
Aynalara sırt çeviriyor
Maskelere gizleniyorum
Ben bu durumlarda kendime tahammül edemiyor
Kesinlikle hafiflemiyor
Yer çekimine direnmiyor
Küçülüyor, buruşuyor, sarkıyorum.

FARKINDALIK..

Zincirlerimin farkındayım
Ağrılarımın bilincinde
Ilk acıdığım yeri unutmadım
Yüreğimin jilet kesiği kanamalarını kitap sayfası bastığım
Yarama tuz..Çok oldu hani
Burasının lunapark olmadığını, eğlenmeye gelmediğimizi biliyorum..
Tek derdin benimkinin olmadığını da
Herkese aynı gelmediğinin de kartların
Çoğu evrenin cesaret gerektiren kumar olduğunu da
Uzağı yakını göremeyen gözüm
Ama kalbim değil bunu acıyarak duyuyorum
Insan gölgesinin değdiği heryerde...

GÖRMEDİN DUYMADIN BİLMEDİN..

Rengim kaçmadı içim çekildi
Ne ki renk bu zamanda
Bir allığa bakar
Bakıyorsun görmüyorsun ey insan soyu!
Hiç görmedin burnunun önünü hiç bilmedin sessizliği
En çok sessizlik konuşur onu da duymadın..
Sanmam bundan gayrıda bilesin.
Ne demişti oğuzcum anlamasalarda olur.
Ama...

YER BULMAK..

Hep havada kalmış birşeyler
Zamanında söylenmemiş
Eksik deriz ya belkide bu kez fazla.. fazla şeyler.
Dondurulmuş duygu durumları
Mutasyona uğramış hisler
Çağıl çağıl çağlayan içim
Dışına atamamış
Seyiren kalp atışları
Fark edilmemiş varlık
Hep atlanmış belkide ertelenmiş
Zamanla gözdende kaybolmuş hayal..
Takılı kalmış telgrafın tellerine
Ya da boğaza..bir sürü söz
Acıtıyor ama alışıyor insan
Bunca garip duygu, kalbin coğrafyasında yer buluyor..
Ben bu kadar yersiz, hadsiz ve kendimsizken.

BİLİNMEK İSTER..

Acı anlaşılmak ister
Hissedilmek ister
Başına diz ister
Acı görülmek,
dokunulmak ister..
Çocuk gibi başı okşansa
biraz hafifler gibi olur..
Acı işte gözden, kalpten okunmak ister.
Yeryüzünü kaplamak ister.
Dinmek.. son bulmak ister.

KİMİZ BİZ..

Ne oldu kaçıyorsun yine benden.. yine ne halt karıştırdın. Neyi bulaştırdın her yerine. Biz seninle ne konuştuk? Hani insanlara koşulsuz güvenmiyecektik. Hani biz dünyayı değiştiremezdik. O son sözümüzü unuttun mu ne dedik ya bağır bağır.. herşey olması gerektiği gibi, hak edildiği gibi demedik mi?
... dedik.
Ama şey...
Ne?
Yapamıyorum lena.. Ben güvenmeden, inanmadan yapamıyorum. Anlıyorsun dimi.
Bak tatlım, ağlama anlıyorum ama burası dünya kurallar bu şekilde. Ben senin incinmeni istemiyorum. Çok hassassın. Her acıyı, haksızlığı yükleniyorsun. Yapma lütfen yapma. Üzülme şimdi tamam mı. Yine iyilesirsin.
Lena ben insanlardan uzak durma kararımı yine devreye sokuyorum. Beni çok acıtıyorlar.  Ben onları düşünüyorum. Onlar beni hancerliyor. Yoruldum. Çok yoruldum.
Şimdi senden birşey istiycem. Balkona çıkabilir misin.
Elbette.
Hadi uçur ruhunu aşağıya...
Ve derin derin nefes al. Yıldızlara bak.. unut herşeyi...
Iyi ki varsın lena.
Sende döküğüm benim.

SENDEN BİRŞEY..

Yaşanmışlığı olmalı herşeyin
Anıları taşımalı, zamanı yüklenmeli
Sana birşey söylemeli
Anneyi hatırlamalı
Zamana karşı nasıl dik durulduğunu göstermeli
Bir şiiri düşürmeli aklına
Çocukluğuna göz kırptırmalı
Tanrıyı düşündürmeli
Yenilgiyi anlatmalı
Estetik katmalı
Senden bir parça taşımalı
İlk heyecanı anlatmalı
Yokluğu hatırlatmalı
Kalbinde, aklında yurt bulmalı.
Çabuk tüketilip atılmamalı
Sana seni anlatmalı..

BUGÜN HAFTANIN SONU..

Bugün yine bir hafta sonu
Bana haftanın başı, belkide ortası..
Hafta sonu okuldan kalma bir şey bana..
silgi kokusu, tebeşir gibi
Bugün yine bir gariplik içimde
Eksiklik.. hafta sonu hüznü bu galiba
Havada ağlamaklı zaten bugün
Parklarda boş olacak
Avm lerin gürültüsü, rahatsız edici ışığı altında tıka basa geçirecekler
Daha iyisi belki sıcak evde film izlemek
Kitaplara sığınmak olabilirdi
Ben olsam öyle yapardım en azından
Ama ben bir hafta sonuna bile sahip değilim şuanda
En iyisi kaldığım yerden işe koyulmak..

NE VARSA SUSTURULMUŞ..

Bir otel odası soğukluğu
Duman altı yok oluşları
Felsefik düşen sorular derin nefes sonraları
Bütün kuralsız çağrılara rağmen
İntizamlı adımlar
Yaptığım iğrenç espireler
Gizlenme çabam
Sırıtan acılarım, sevinçlerim
Gökyüzünden çaldığım umut
Yağmurlarda yıkadığım saçlarım
Kitaplarda kalma anlamlarım
Bağlama tellerine takılı kalmış ruhum
Promili yüksek savruk
Beklentisi karşılanmamış duygularım
Çene uyuşması, ense ağrısı
Tansiyonu yükselmiş
Kendi yakamda gecelerim..
Dolu küllük!
Sayamadığım kırgınlıklar
Bana ayrı düşmesi bu söz yağmurlarının
Döküntülerimin artışı,
Bizzat inilsin çocukluğuma psikologlarca
Bakılsın.. ne varsa bastırılmış.

BİŞEY DEMEDİM..

Sen neyin kafasını yaşıyorsun diyemedim

Mal diyemedim

Yeter ya diyemedim

Maslowun pramitine göre hangi ihtiyacını karşıladın beni kırarak diyemedim.

Ne mi dedim

Peki dedim

Olur dedim

Mideye yüklendim

Sessiz çığlıklar bastım 

Kimseye birşey demedim.

Kendimden başka.

KÜNYESİ HÜZNÜ..

Mutluluklar kısa soluklu
Hüzün ne kadar uzun hâlbuki
Gündüz gece omuzlarımızda taşıdığımız
Artık künye gibi boynumuzda
Ölünce bizimle gömülecek
Mutluluk lüks, umarsız kafa işi
Çok uzak bir duygu
Bilmem kaçlardan kalma
Insan, insanlık tarihinin herhangi bir evresinde anladımı birbirini
İnsan arzusuz, çıkarsız sevdi mi
Tanrı dahil..
İnsan utandımı kendinden
Çektiğinden, ettiğinden
Bildimi başına geleni
Baktı mı kendine karşıdan
Vicdanının aynasından
İnsan acır mı be
Acıdım..
Tadından yenmez oldum.

GÜNAYDIN GECE..

Taştım, aştım bendimi
Gık demedim.
Bir tek tekele, şarkılara gömdüm içimi
Anlata biliyormuyum bilmiyorum
Gık demedim.
Gündüzleri hop oturan aklım
Alkolün verdiği yetkiyle daha bi efsunlu ve mutlu sanki
O zaman
Günaydın gece günaydın dünya
Sana günaydın yok sanada yok
Ya ben masallarda prensesin anasını öldürmedim üzülmesin oğlum diye
Hayat sen çok acımazsın
Gerçekten seni şuanda muhattap almıyorum kendime

SAĞDAN GELİYORLAR..

Beynimin tası hop oturup hop kalkıyor
Sessiz çığlıklarım kalbimin üstünde öküz gibi tepiniyor
Başka bir cehennem olduğunu tahayyül edemiyorum 
dünyada cehennemi yaşıyorum
Iç döküntülerimse kesmiyor
Ben gerçek bir çığlık koparmak  avazım çıktığınca çığlık atıp
İpinden boşalmış bir dana gibi oradan oraya koşmak istiyorum!

MESLEK LİSESİ!

Burdan meslek lisesi öğrencilerine birşeyler söylemek istiyorum. Bio'larına baktığımda fark ettim ki baya meslek lisesi okuyan takipçim var.
Meslek liseleri ve öğrencilerine toplum tarafından oluşan bir algı var malesef; orada okuyan öğrencilerden bir şey olmaz, boş, tembel.. Zaten aileleri de sıkıntılı tarzında söylemler... Staj yaptığım meslek lisesinde ki öğretmenin de böyle sözler sarf etmesi.. Bu çocuklar üniversiteye falan gitmez. O yüzden çokta kasmaya gerek yok hocam demesi ve bunu söyleyenin de bir öğretmen olmasından ötürü daha da huzursuzlanmıştım. Yalnız hocam bende bir meslek lisesi mezunuyum gördüğünüz gibi üniversitede okudum. Ayrıca kardeşimde, kuzenimde aynı şekilde.. Siz böyle düşürürseniz onlar ne yapsın diye hiddetli bir savunma yaptım. Ben size şunu demek istiyorum arkadaşlar hiç kimse başaracağınızı söylemezse belli bir zaman sonra sizde kendinize güvenmiyorsunuz. Ben burda ihtiyacı olan herkes için şu cümleyi bırakıyorum. BASARABILIR, YAPABILIRSINIZ. bunu birinin söylemesine gerek yok. Iç sesinize ve kendinize güvenin. Zaten meslek eğitimi veren üniversiteler, en çok sizin hakkınız. Siz yaşken eğilen ağaçlar olarak üniversitelerde daha başarılı ve sektörlerde daha kalıcısınız. Yapabilirsiniz!

Kadın..

Kadın bir yerden bir şekilde yolunu bulup çiçeklene bilen bir varlıktır.

HERŞEY NORMAL..

Şey gibi.. farkında değil
Hasta olduğunun, tedavi olması gerektiğinin
Herşeyi geçtim kendinin bile farkında değil ki
Neler yapabileceğini ya da yapmayacağının
Sınırlarının, falezlerinin
Gerçekten ne istediğinin
Veya birşeyi istemeyi bile kendine yakıştıramadığının
Korkak, kolaycı
En pahalısından çıkarcı
Onlar hasta ve iyileşmek istemiyor
rahat bırakın! kendinizi üzmeyin
O güzel sevgi dolu yüreğinizi de yormayın artık.
Herşey olması gerektiği gibi.

ÇOK HİSSETME BELASI..

Çok asıldım elimde kaldı
Zorladım tırmandım duvarlarına
Hayali aldım yanıma
Hedefe kitlendim
Öyle böyle değil dünyaya bir kere bakmadan
Önüme hiç bir engel koymadan
Yaşamadan..
Erken başladım, çokça tali yol kullandım
Beş yıl sonrasında nerde olmak istiyorsun sorusunun olduğu yerde değilim
Artık bir yerde olmak istediğimden de hiç emin değilim
Umutsuz, depresif demeyin
Çok denedim.
Sadece yorgun cümlelerim.
Derim ya halka açık kalbim
En iyide ben yaşarım, en güzel de ben ölürüm.
Hepsi bu.

BOĞAZIMDA Kİ BIÇAK..

Boğazımda bir bıçak
Yutkunmak ölüm
Tıpçılara göre bademcik
Edebî açıdan bakacak olursak acı
Yürekten gelip boğaza takılı kalmış cümleler bunlar
Zora giden dile gitmeyen
Ihlamurun, ballı sütun falan bi boka yaramadığı
Uyku bölen cinsten işte
Insanın derdi de, dermanı da içindeymiş, kendindeymiş bilirim
Ama ben kendime iyi gelmiyorum
O işi ne yapıcaz bak bunu bilmiyorum
Söküyüm şu balgam yapan sözcükleri
Geçer acısı
Aşina bir durum bu bende ne de olsa.. bilirim.

OĞUL.

Sen benim yazamadığım, yazamayacağım en güzel şiirim
Sen benim dökemediğim dizelerim
Sinemde taşıdığım güç
Altını çizdiğim tüm cümlelersin
Tek kaygım.. varoluş sebebimsin
Dualarımsın sen yüreğimden dökülen
Portakal kokulu daimi özlemim
Aklımı yanında götüren
Yüreğimi peşinden koşturan
Cennetim.. can ötem
Benim minik kokarcamsın.
Yüreğimde hiç büyümeyecek
Küçük çocuk
Gelecek kaygım
Bütün boşlukları dolduran
En değerli çiçeğimsin!

YARA SORUNSALI..

Çocukken yara bere içinde olan diz kapaklarım 

yara bere içinde yüreğe devşirdi kendini

Yara olayı süre gelen bir olay

bende dizden kalbe, kalpten beyne sıçrayan 

Sorunda şu ki oynayıp koparmakta bende bir takıntı haline geldi

Artık canımda acımıyor..

...

Dedim dimi

Yalan! dahada çok acıyor

Daha ağır geçiyor 

Kapanmıyor.

KARIŞTIRMAK GEREK HAYATI..

Kaybolmak gerek tekrar bulmak için kendini
Bulandırmak gerek suları, görmek için gerçeği
Yanmak gerek cayır cayır kalmak için hayatta
Dibi bi görmek gerek çıkmak için sabaha
Kendini bilmek gerek anlamak için insanı
Vicdan gerek uyumak için, minaresi kılıfına uydurulmamış
Kuşlarla takılmak gerek hissetmek için özgürlüğü
Okumak gerek çoğaltmak için yaşamı
Şarkılar söylemek gerek dillendirmek için kalbi
Bir çiçeğe bakabilmek gerek yaşata bilmek için ruhu
Kahve gerek dinlemek için dostu
Bir kaç şair dinlemek gerek anlamak için hüznü
Karıştırmak gerek hayatı bakmak için altına
Sevmek gerek en çok, en çokta sevmek gerek güzel kardeşim yaşanır hâle getirmek için dünyayı.

SU VER..

Dermanının içinde de yanar insan
Kendine deva su vermez
En çokta o zaman zor gelir kül olmak cana
Gözünün içine baka baka yok olmak
Medet ummakta, bulmamak
Umarsızlaştırır..
Çağırır sessiz sessiz sonu
Biter de gık demez
Dermanına..
Çaresiz yok olur..

YENİDEN GELECEĞİM..

Cümle cümle düşeceğim toprağa, denize, göğe
Martılar götürecek yüreğimi
Şiirler okunacak dua niyetine
Böcekler yiyecek
yesin bedenimi
Çiçek olacağım ben tomurcuklanacağım yeniden
Yine yeniden geleceğim

KIRILGAN..

Birikiyorlar ben toplamaya çalıştıkça
Daha da birikiyorlar
Anlamsızlığım daha da artıyor
Herhangi bir hayale gebe değil
Umutta beslemiyorum
Isteksiz izliyorum kendimi
Çevremi
Hâlâ gül dikiyorum
Hiç bir dengede duramıyorum
Mikro, makro batıyorum 
Şiirler döküyorum kalbimin ağrıdığı yere
Az az ölüyorum hazmede hazmede
Çok seviyorum belki hiç sevilmiyorum
Hayata şirk koşmuyor
Karşılık beklemiyor
Iyilik yapıp denize atlıyor
Kötülük yapınca yatamıyorum
Yara gibi duruyorum
Onmam da olmam da ben
Acemi bir aşık gibi geçiyorum hayatın içinden.. içimden
Kendimden.

BU ADAM..

Herşeyin adını biliyormuş gibi
Bütün çiçeklerin ismini, kuşların cinsini
Ben pes ettim desem.. Sadece yorgunsun der gibi
Senin yapamayacağın yok der, beni o ringe tekrar çıkarır gibi
Elimi sımsıkı tutup göğe çıkıp yıldız toplarız
Sevdanın kuşun kanadında olduğunu bilirde incitmez gibi
Yaralarımı sarıp sarmalar
Bütün saçmalıklarımı anlar
Ay'a çıkabildiğime ınanır
Beni ıyi eder.
Ya bu adam bana kal der kesin
Ben bu gözleri mesken bilir yerleşirim gibi
Tanrının bana armağanı
Karanlığıma güneş
Yarınıma umut, yarama deva gibi..

BİLMİYORUM...

Ne yaptığımı bilmiyorum

Nasıl olduğumu bilmiyorum 

Karanlıkla savaşıyorum hissi

Elimde olan tek duygu bu..
Ben bu duyguyla ne yapılacağını nasıl başedilebileceğini de bilmiyorum.
Hiç birşey bilmiyor, anlamıyor
Şaşkınlığımı atamıyor
Ben bu durumu hazmedemiyorum..

MASMAVİ AŞK..

Mavi mavi baktı
Kaçmam imkansızdı
Allah da biliyor ya
Kaçmaya da hiç yeltenmedim.
Sonsuza kadar orada yaşayabileceğimi biliyordum
Bir emekli hayali huzurunda
Mavi mavi baktı diyorum
Aklım yitti..
Ben o gün orada yaşayama karar verdim.
Ölene dek.

GİTME!

Elimden kayıp gittin
Tutamadım..
Sahi elimdemiydin sen..
Elimi bilmem de aklımdan bir düşünce ıramadın..
Tavana diktim gözümü ordasın
Yumdum gözümü ordasın
Baktım elime yoksun..
Gitme.. gitme!

Bende yedim..

Korkmuştuk, bıkmıştık, yılmıştık
Bizde inanmış gibi yaptık
Baktık zatende yoktuk evrende
Oksijene zarar, ozan tabakasına ziyan
Duygusal bir sızıntı
Beyne kanayan, yüreği dağlayan
Kalem azdıran
Sustum sustum
Hava yuttum hava
Ne varsa kalan benden yana
Talan.
Ben vazgeçtim bağır bağır..
Kovdum martıları zihnimden
Kanadını kırdım ruhumun
Büktüm dizimi oturdum
Ahtım olsun bunca lafım
Küfrüm içimde gizli
Yakıştıramadım ama
Hayat yakıştırdı
Daha da neler yakışır devam ettimi bu yaşam kavgası..
Derhal getirin yüzümün maskesini
Ben artık yüzüm sürmem yüzünüze.
Bunca söze, yalana..
Eyvallah!

YİNE YEŞERECEĞİM!.

Çiçeklerimi koparmana izin vermicem hayat.
Ölümden düşüp toprağıma yine yeşereceğim
Biz yaralarında çiçek yetiştiren kadınlarız
Biraz acıdık tabi ziyadesiyle yandık için için
Düşüp kalkmaları meşhur bizim kalbimizin
Midede bir gecelik ağrısınız
Serumla hâl olacak
Dersimizi, notumuzu alır
Sabah kaldığımız yerden başlarız!

Gidelim lena

İyi şeyler çok bekletmez biz çok bekledik Lena gidelim.

SPAZMLI SİİR..

Herkesi kendim gibi sanma mevzularım
En büyük zafim güvenme arzularım
Bütün duygularımı suretimde gezdirme saydamlığım
Tipine bakıp, kalıbına bakıp
adam sanma ahmaklığım
Kişilikli parkam sana ayrıca saygılar
Cehaletin derin sularından içmişliğim
Kendime yakıştıramadığım
Ağız dolusu küfrüm
Midemde spazma dönüşmüş derdim
Ah, benim insana umudum
Sevgili kalbim topla kendini
Burası dünya unutma
Sende masal kahramanı değilsin
Burası bu kadar, buralar hep acı
Malesef.

YÜKÜN KENDİN..

Göründüğün gibi değilsin ağır gelmiyor mu..
Gözler başka söylüyor, dillerin başka
Ruh ilan etmiş bağımsızlığını
Akıl hala esir
Atsan yükünü hafiflersin, ha..
Kimbilir.

BOŞLUK..

Böyle buruk bir duygu
Içinde hafif yangınlar barındırılan
Yaşanalıp ama bir türlü dizeye getirilemeyen
Sanki birazda susuzluk hissi
Damaklarda çamurumsu bir tat
Dağınık, kırılmış..
Şarkıların bile onaylayamadığı
Belki bir gün kitapların birinde karşıma çıkacak bir tanım, kavram..
Eksik bir puzzle
Yoksunluk okyanusu
Ama kesinlikle bombok bir durum içerisindeyim..

SAĞANAK YAĞIŞ..

İçinde bir cümle birikmişliği
Imgeleri karma karışık
Halsizliği, dilinde dermansızlığı
Suçu daha atamamış kendine
Duygusal bir medcezir
Susmak daimi bir susma arzusu
Yalnız gizli bir arzu
Iyi değilim anlayın diyen ruha giydirilmiş güçlü insan pozları
Nesilsizliği, oğlum bir de üstüne inanmışlığı
Bir ses beklenmedik
İyi değilsin.. mutsuzsun
Uzundur mutsuzsun
kaktüs gibi gezinen bir mutsuzluk..
Cana batan..
Insan korkutan.
Bir kaç iyiyimden sonra başlayan gök gürültülü sağnak yağış.. 
Ve dökülüş.. kırık bir bardak gibi paramparça..

KARA TREN..

Bekledim geciken
belki de hic gelmiyecek kara trenleri
Bağladım çaputlar kuru dallara
Okuttum anama üflettim kendimi dualarla
Diktim gözümü her boşluğa
Uçurdum kalbim kuşunu
Ektim yeni çiçekler
Yoldaşlık ettim geceye
Çay demledim
Demini ben aldım
Uykum hiç gelmedi
Kuş gibi titredim yorgan altında
Üşüdüm kendi soğumdan
Buz tuttu her bir parçam
Geceyi çektim üstüme
Bekledim.. umdum işte
Bir çocuk saflığında..

FOTOĞRAFIM..

Artık yorgun bendeki ben saçları karlı.. anlı uzun bir çizgili, asmaktan suratı
Göz altı yorgun, üstü hüzünlü
Gülüşler biraz yorgun argın
Diz kapakları da bir isteksiz sanki
Gözler görmek istemiyor dünyayı
Kalp kanadı kırık yerde
Dil lâl..
Yaşayıp gidiyoruz işte.. gün doldurmaca..

KİMLİK BUNALIMI...

Hiç bir mutluluk barınmıyor kalbimin topraklarında
Herşey tarafından itiliyormuşum hissi dünyanın bütün uçurumlarından
Aynı hata aynı sonuç ahmaklıklarım
Hâlâ şaşırma mevzularım
Dünyanın bütün kandillerini ben yaktım dedim göğe bakarak
Ertesi söndürüldü canım kandillerim
Icimi içim almıyor artık
Kaldırmasın kimse beni
Böyle iyi.
Değmesin insan gölgesi mağbedime
Sızdım şu iki cümle arasına
Ölüyorum.

SUSAN MUTSUZLUK..

İnsan uzun uzun susuyor sonsuz bir mutsuzluk öncesi.
Yaprak yaprak dökülüyor içindekiler içinin toprağına
Uzun uzun seyre dalıyor dünyayı, kendini..
Sonsuz bir seyir
Bininceye kadar Khroon'un kayığına
Sorarlarsa söyleyin yinede
Ben hep insana umudumdan vuruldum da öldüm nicedir
Şairler tarafından kandırıldım.
Derim ki artık sayın Tanrılar benim iç sesimde kapattırılsın.

BİR BEN ÖLDÜM..

Düşüncelerimin fonunda beni öldürende yoktur din iman
Beynimde fadimenin düğünü kalabalığı. Ve bunlar olurken vücudumda bir ölüm uykusuna yatma isteği.. sabah aynı sızıya uyanma, uyuşmuş bir kütle varlığım. Sabahın fonunda da aynı dizeler.. karanlıkla savaşmak çok zor. Hemde bir başına. Hem bir korku üzerimde gezinen bulut garipte bir huzur barındıran. Ölüm gibi bende başka kimsenin ölmediği ah, o bombok durumlar. Akıl almadığım.. evet canım çok acıyor.

İNSANLARCA YORGUNLUK..

Üstümde insanlarca yorgunluk var
Ben size anlatmaktan vazgeçtim kendimi, meramımı
Siz beni çarpıtarak anlamaktan asla
Isinize geldiği gibilerin mevzu bahisi olamaz benim bir ayağı çukurda meczup ruhum
Uzak durun.. işinize bakın.
Benim kendimi anlatmaya mecalim yokken
Sokmayın beni yeni kavgalara.
Tek nefeslik cümlem yok benim hain davalara
Tanrım az ötede.. az ötede TANRIM