Kendimi kendimle başbaşa bırakmak bir azaba dönüştü
Ben icimdeki benle baş edemiyor, susturamıyor.. Olur olmaz dökülmelerine engelleyemiyor, dünyanın sırrını çözme çabasıyla baş edemiyor. Meraklı bir çocuk gibi bitmeyen sorulara yetişemiyor. Istediğim sonsuz huzuru bir başına bulamıyorum, insanlaraysa hiç tahammül edemiyorum. Cunku ben bir başına değilim.. kafamda binlerce gürültüyle dinlenemiyor, uyuyamıyor.. uykuda bile abuksubuk şeyler karalıyorum. Başımın patlayacağını hissediyorum ama patlamıyor. Herşeye takılı kalmaktan yol alamıyorum çoğu zamanda kendime yetişemiyorum... tükeniyor kendi içimde yo yo belkide çoğalıyorum. Gördüğünüz gibi yine bir sonuca ulaşamıyorum kendi kendime bile..
