İnsan yanan bir varlıktır
Allah biliyor ya cayır cayır yanıyor içim.
Ben çok üzülen bir varlık oldum ayrıca benim her daim kalbim çok acıyor. Dünyada ayakta kalacak bünye yok bende. Yürek yemeliyim bol bol. Bu basitliği, kevaşeliği kaldıramıyorum keza.
Korkuyorum en yakınlarım tarafından bile anlaşılmadan yok olmaktan korkuyorum.
Harf harf dökülüyorum hâlbuki
Hâlâ bulamıyorum ızdırabımı anlatacak o cümleyi. Uyuyamıyorum, konuşmuyorum
Çünkü konuşmak söylemek istediklerini söylemektir
Uzun zamandır toplum içinde konuşmuyorum meselâ
Içime çöküp inliyorum
Ama konuşmuyorum.
Anlaşılmama ve çarpıtılma yarası bu cok iyi biliyorum
Biliyorumda anlatamıyorum.
