KİMSE GELMESİN..

Nerde olursam olayım kendi içime gizlenme isteğim önüne geçilemez hala geliyor. Saklambaç oynar gibi ama ortaya çıkmamalısından. Sesime ulaşamadığım her yerde huzursuzum. Sanki bana önemli birşey söyleyecek ve ben buna engel oluyormuşum gibi. Bu bir delilik biliyorum. Çünkü kendime çoğunlukla huzursuzluk veriyorum. Ama ben bu huzursuzluğun kafasını okşayıp sakinleştirip koynuma alıyorum. Acıdan beslenmek bu biliyorum. Yüzleşiyorum susmuş, susturulmuş her duyguyla. Kalbim mezarlık ruhum delik deşik ve daha da kötü hala geliyor. Ve ben bu yangından kaçamıyor ya da kaçmak istemiyorum..