Ve biz ziyadesiyle yorulduk
Ziyadesiyle bekledik gün ışığını
Umut çaldık biz gökyüzünden
Türkülere sığındık insanın şerrinden
Anlaşılmamanın verdiği yetkiye dayanarak sustuk bunca
Yenik düştük biz çokça amma en pahalısından hani
Kaybetmenin şiirini yazdık
Yazanlara kulak verdik
Anladık altta kalanın canı çıksın dünyası burası
Yüreğimize sıkıştırılmış bunca yoğun nemli bulutlara rağmen
Güneşe veriyorum yüzümü şimdi
Yağmurlarla atıyorum yaşını yüreğin
Saygıyla selamlıyorum sonsuz maviyi..
Bir tatlı huzur çalıyorum şimdi günden kahvesi yanında olanından..
Burası dünya burası bu kadar diyorum
Iyotundan derin fırt çekerken denizin..
Susuyoruz karşılıklı.
