Garip kesinlikler bulunduran sesim
Taşırmadığım öfkem
Devrilmiş kâğıda
Birden gelen o histerik huzur
Toplanmamış ortalık
Uçup giden eserekli akıl
Kurtarmış kendini dünyadan
Dışından.. dünyanın dışından
Memleket.
Akşam doldurdum yorgunluğuna kaynamış sesim
Uzatsam ayağımı alsam kendimi içeri dinlenicem belki biraz.
Sonra çiçekleri suluyucam
Demliycem kendimi
Kandil yakacam ölülere
Dilekte tutarım belki gökten
Kara kara gökten
Mavi dilekler.
Tutar belki ne bilirsin.
